حسابداری محیط زیست

در دهه 1970 بود که بحث محیط زیست و حسابداری آن و بدهیهای محیط زیست پا به عرصه حسابداری گذاشت. بدنبال این وضعیت در سال 1975 FASB استاندارد حسابداری شماره 5 به عنوان حسابداری رویدادهای احتمالی را تدوین و منتشر نمود این استاندارد می توانست هزینه و مخارج احتمالی آتی درخصوص محیط زیست را نیز مدنظر قرار داده و مشمول گردد. شرکتها براساس این استاندارد می بایستی مخارج آتی و احتمالی مرتبط با محیط زیست (خسارتهای احتمالی) را شناسایی و در دفاتر خود ثبت می نمودند. اینگونه اقلام تحت عنوان زیان احتمالی شناسایی و ثبت می گردیدند ولی مشکلی که وجود داشت این بود که برآورد این مخارج بسیار مشکل بود و رویه و برآوردهای صنایع در این خصوص متفاوت بود و شاید در برخی موارد مدیران، اینگونه مخارج و هزینه ها را به عنوان ابزاری در جهت مدیریت و هموار سازی بود. در سال 1990، FASB نشریه 8-90 را تحت عنوان سرمایه ای کردن هزنیه های آلودگی محیط زیست منتشر نمود که براساس این نشریه، مخارج مرتبط با زیست محیطی بایستی هزینه گردد مگر در شرایطی که یکی از موارد زیر تحقق یابد:1- مخارج باعث افزایش ظرفیت، کارایی و عمر مفید گردد.2- هزینه هایی که جهت گاهش آلودگی محیط زیست انجام شده و مرتبط با فعالیت دوره های آتی است. 3- مخارجی که برای آماده کردن داراییهای کنار گذار یا برای فروش انجام می گردد.

کلیدواژه ها:

محیط زیست ، حسابداری ، بدهیهای محیط زیست ،