بررسی تراکم و درصد تاج پوشش درختان بلوط ایرانی در ارتباط با عوامل فیزیوگرافی (مطالعه موردی: جنگل های زاگرس میانی)

رشد گونه های درختی علاوه بر خصوصیات ژنتیکی ، به عوامل مختلف محیطی و رویشگاهی مانند خاک، اقلیم و البته فیزیوگرافی منطقه بستگی دارد. پی بردن به نوع و میزان ارتباط عوامل فیزیوگرافی با جوامع جنگلی، می تواند راه گسای بسیاری از چالش های موجود در رابطه با مدیریت پایدار و درخور جنگل ها باشد. در این تحقیق به منظور بررسی اثرات فزیوگرافی عرصه بر روی تراکم و درصد مساحت تاج پوشش گونه بلوط ایرانی با استفاده از اطلاعات جمع اوری شده از 30 قطعه نمونه 12 آری که به روش منظم تصادفی برداشت گردید به تجزیه و تحلیل این اثرات پرداخته شد. در این راستا 4 طبقه شیب، 9 طبقه جهت جغرافیایی و 4 طبقه ارتفاع از سطح دریا مشخص شد. نتایج نشان می دهد که بیشترین تراکم بلوط در شیب 30-15 درصد، جهت جنوب و ارتفاع 2000-1900 متری از سطح دریا است. در خصوص میانگین درصد تاج پوشش، از بین طبقات شیب، بیشترین و کمترین درصد به ترتیب متعلق به طبقه 30-15 و 45-30 درصد است. همچنین از بین جهات جغرافیایی بیشترین درصد تاج پوشش متعلق به جهت جنوب و کمترین مقدار مربوط به جهت شمال غربی است. اما بر اساس طبقات ارتفاع از سطح دریا، طبقه 200-1900 بیشترین و طبقه 2200-2100 کمترین درصد تاج پوشش را به خود اختصاص داده اند. البته باید توجه داشت که علاوه بر عوامل فیزیوگرافی، نقش انسان به طرق مختلف بر روی خصوصیات مختلف این جنگل ها بسیار پررنگ است. بنابراین به منظور بررسی تاثیرات فیزیوگرافی بر درختان جنگلی، بهتر است مناطقی که کمتر در معرض دخالت انسان قرار گرفته اند مورد مطالعه قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

فیزیوگرافی ، بلوط ایرانی ، تاج پوشش ، زاگرس میانی