بررسی اثر تغییرات ابزار و قالب بر انرژی در شکل دهی چرخشی

بحث شکل دهی به روش های مختلف با بهینه ترین حالت از سری مباحث ویژه می باشد که موجب پیشرفت در تولید و تکنولوژی ساخت قطعات صنعتی شده است. شبیه سازی المان محدود نیز برای مدلسازی و آنالیز این روش ها زمینه بسیار موثری ایجاد کرده تا بتوان حالات مختلف را به شکل تئوری بررسی کرده و بهترین شرایط را برای کاربرد عملی به دست آورد. بررسی انرژی در شکل دهی چرخشی، به دید نوع رولر و قالب در این مقاله گنجانده شده است. ابزار شکل دهی، با توجه به شکل ابزار، سطح تماس و نیروی موثر بر قطعه را تعیین می کند. قالب نیز راهنمای شکل قطعه مورد نظر می باشد. دو نوع ابزار و قالب مورد بررسی قرار گرفته است و انرژی های موثر بر قطعه توسط نرم افزار اندازه گیری شده نتایج حاصل گردیده است. نتایج به دست آمده حاکی از آنست که ابزار با سطح تماس بیشتر، انرژی کمتری را بر قطعه وارد کرده و به دلیل همپوشانی موثرتر، انرژی یکنواختی را بر قطعه اعمال می کند که موجب کاهش عیوب از جمله چروکیدگی خواهد شد. شیب کاهشی این انرژی قابل کنترل بوده و به سمتی پیش می رود که یکنواخت تر گشته و باعث ایجاد سطحی صاف و بدون عیب گردد. همچنین قالب شیبدار، انرژی کمتری نسبت به قالب استوانه ای بر قطعه متحمل شده که دلیل آن اعمال نیروی دو جهته روی قطعه می باشد. این دو مورد، عیب چروکیدگی را در این نوع شکل دهی کاهش می دهند.

کلیدواژه ها:

شکل دهی چرخشی ، انرژی ، قالب ، ابزار