توریسم و گردشگری از منظر فقه و حقوق

قرآن کریم، در بسیاری از آیات مسلمانان را به سیر و سیاحت و گردشگری در زمین با اهداف روشن فراخوانده است. پیشوایان دین نیز، با الهام از آموزه های وحی، گردشگری را با عبارت های گوناگون ستوده اند و پیروان خود را به سیر و سیاحت و بهره گیری از مواهب آن تشویق نموده اند. فقهای اسلام نیز با توجه به دستاوردهای بلند و سازنده سیر و سیاحت به آن اهمیت ویژه داده اند و بر این باورند که شناخت انسان از هستی و آشنایی با اقوام و گروه های گوناگون در پرتو سیر و سیاحت میسر است. از این رو در این مقاله ابتدا به معنا و مفهوم گردشگری، واژه شناسی، طرح مسئله و پیشینه گردشگری پرداخته شده است و سپس آیات قرآن که در مورد سیر و سیاحت آمده اند مورد بررسی قرار گرفته شده و آیات با سیاق دستوری و سیاق عتابی جداگانه آورده شده است و سپس به بررسی گردشگری از دیدگاه معصومین (ع) و سیره آنان در برخورد با گردشگران پرداخته شده و بعد از آن مسائل فقهی گردشگری و همچنین گردشگری در کشورهای اسلامی، حقوق گردشگران غیرمسلمان در کشورهای اسلامی و برخی دستاوردهای گردشگری بیان شده است و در آخر از مباحث مطرح شده نتیجه گیری شده است.

کلیدواژه ها:

سیاحت ، سیر ، گردشگر ، سائح ، گردشگران غیرمسلمان