معماری راهکاری برای توسعه توریسم درمانی

آب درمانی یکی از شاخه های توریسم درمانی است که از دوره های مکمل درمان های پزشکی و سنتی محسوب می شود. که در میان فیزیوتراپیست ها به عنوان یک تکنیک درمانی به شمار می رود. اما جامعه دانشگاه های ما زمینه ای برای مشاوره افراد جهت یافتن متخصص فیزیوتراپی فراهم نکرده اند. در واقع منبع و مرکز مناسبی برای مشاوره آب درمانی در کشور ما وجود ندارد و خلاء چنین مکانی به شدت احساس می شود. فعالیت های صورت گرفته در ایران در زمینه آبدرمانی به احداث مجتمع هایی با استفاده از آب معمولی محدود می شود و هیچ اقدامی برای استفاده و توسعه آبدرمانی بر روی چشمه های آب گرم معدنی صورت نگرفته است. در حالی که استفاده طبی از آب های معدنی و گرم از زمان های قدیم مورد توجه بشر بوده است. از آن جایی که چشمه های آب معدنی از جمله پدیده هایی است که از نظر جهانگردی همواره مورد توجه قرار گرفته است، منابع آبهای معدنی هر کشور می تواند عامل مهمی در جذب جهانگردان باشد. ایران نیز با داشتن بیش از 320 چشمه آب معدنی می تواند بیشتر از امروز جذب توریست و درآمد کند. در درمان با آب های معدنی، هر دوره ی درمان به طور متوسط سه هفته طول می کشد. این درمان در کنار درمان های دیگر پزشکی در زنجیره بهبودی قرار می گیرد و علاوه بر بهبود آسیب دیدگی جسمانی و بیماری مرتبط با آن، استرس و اضطراب ناشی از وضعیت پیش آمده برای افراد به خصوص ورزشکاران را کاهش می دهد (غفاری، 1387) . بنابراین نیاز به تکمیل دوره درمانی که حداقل سه هفته طول می کشد می تواند در افزایش مدت اقامت توریست در منطقه تاثیر بسیاری داشته باشد. که مستلزم به احداث مجتمعی است که بتوان در آن این خدمات درمانی ، اقامتی و رفاهی را در طول دوره درمان ارایه داد. احداث این مجتمع ها نیاز به علم و برنامه ریزی معماری دارد. تا استانداردهای جهانی در آن ملحوظ شود. و فضاهای مورد نیاز کاربران با توجه به عناصر موثر در درک فضاها شناسایی و طراحی شود. و در این بین با تعامل معماری و پزشکی می توان فضاهایی طراحی کرد و ساخت که نیاز های روحی و جسمی کاربران را تامین کند.