بررسی اقلیم آسایش و گردشگری شهرستان رشتخوار - خراسان رضوی

گردشگری از جمله صنعت هایی است که در مسیر توسعه پایدار نقش مهم و غیر قابل انکار را دارد لذا بررسی همه جانبه آن نقش مهمی دارد یکی از جوانب آن بحث اقلیم گردشگری می باشد. اقلیم گردشگری، رابطه کیفیت اقلیم یک منطقه در ارتباط با رضایت و آسایش مسافران و گردشگران یک منطقه را بررسی می کند. هدف از این مقاله، شناخت و بررسی میزان بررسی اقلیم آسایش و گردشگری شهرستان رشتخواربا استفاده از شاخص های آسایش حرارتی و دسترسی به دستورالعمل های طراحی اقلیمی که بتواند در زمینه های پیش بینی، آسایش، بهبود گسترش و آماده سازی اطلاعات آب و هوایی، حفظ سلامت نیاز گردشگران را برآورده سازد. لذا با استفاده از پارامترهای مهم اقلیمی (دما، رطوبت نسبی، بارش و تابش و...) استخراج شده از بانک اطلاعات داده های هواشناسی ایستگاه سینوپتیک تربت حیدریه طی یک دوره اماری بیش از 40 سال و شاخص های زیست محیطی ترجونگ، بیکر و TCI شرایط آسایش حرارتی منطقه و در ماه ها و فصول مختلف سال مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت. براساس این تحقیق بهترین فصل گردشگری شهرستان فصل بهار و در میان ماه ها ماه فروردین و اردیبهشت وتیر مناسب می باشد و در شاخص TCI بجز ماه بهمن، بقیه ماه ها جهت فعالیت گردشگری قابل قبول ارزیابی شده اند بطوریکه از خرداد تا مهر ایده آل می باشد این شاخص از آنجایی که عموما برای عرض های جغرافیایی بالا طراحی شده است، از این رو آن را با سایر شاخص های آسایش اقلیمی مثل ترجونگ، بیکر و ...آورده تا مقایسه شود تا در صورت لزوم تعدیل ها و تغییراتی در شاخص صورت گیرد. از نظر فصلی در شهرستان رشتخوار توریسم تابستانی می تواند رونق داشته باشد و آنچه به آن رونق می دهد شرایط مساعد طبیعی و آب و هوایی است، این عوامل در کنار سایر شرایط و امکانات رفاهی و خدماتی حرکت های توریستی می تواند امکان پذیر نماید.

کلیدواژه ها:

اقلیم گردشگری ، محدوده آسایش حرارتی ، روش TCI ، روش ییکر ، رشتخوار