اثرات کاربرد متقابل اسپرمیدین و تنش شوری در گیاه شنبلیله

تنش شوری یکی از عوامل محیطی محدود کننده رشد و نمو گیاهان است و بر روی فرآیندهای فیزیولوژیکی گیاهان اثرمنفی دارد. بنابراین، ترکیبات زیادی در زمینه کاهش اثرات زیان آور این تنش مورد استفاده قرار گرفته اند. این پژوهش، بهمنظور بررسی اثرات اسپرمیدین بر تخفیف تنش شوری گیاه شنبلیله در مرحله رویشی انجام شده است. در مرحله چهار برگی اثر اسپرمیدین در سه سطح0و1و2 میلی مولار( بر تنش شوری محلول کلرید سدیم با غلظتهای 0و50و150میلی مولارمورد بررسی قرار گرفت. محلول اسپرمیدین در سه دوره زمانی: 1- همزمان با افزودن محلول کلرید سدیم به خاک، 2- یک روز قبل از افزودن محلول کلرید سدیم و 3- یک روز بعد از افزودن محلول کلرید سدیم، بر روی برگهای گیاه شنبلیله اسپری شد. در هفته بعد نیز همین مراحل تکرار شد. سپس، طول ریشه و برخی از پارامترهای بیوشیمیایی مانند مقدار پراکسیداسیون لیپیدها، پروتئین و آسکوربات و دهیدروآسکوربات اندازه گیری و نتایج به دست آمده با نرم افزارSPSS آنالیز شد. اثر متقابل و همزمان غلظت 2 میلی مولار اسپرمیدین و شوری بالا تأثیر مثبتی بر طول ریشه داشت. همچنین، نتایج نشان داد که غلظت 100 میلی مولار محلول کلرید سدیم موجب افزایش مقدار مالون دی آلدئید، کاهش پروتئین و کاهشمقدار آسکوربات برگ گردید. در حالی که، اسپرمیدین این وضعیت را بهبود بخشیده و علائم ناشی از تنش و آسیبها در گیاهان تیمار شده توسط اسپرمیدین کمتر مشاهده گردید. بنابراین، به نظر می رسد که می توان از این ماده در جهت مقاومت به تنش اکسیداتیو گیاهان استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

شنبلیله ، تنش شوری ، اسپرمیدین