اثرات زراعت برنج بر خاک و نفوذپذیری آن

در زراعت برنج برای به دست آوردن عملکرد مطلوب و استفاده از حداقل آبی که در اختیار است، با گل آب کردن زمین (پادلینگ)، نفوذپذیری را از عمق 25 سانتیمتری خاک به بعد، به حداقل می رسانند و زمین را دائم به حالت غرقاب نگه می دارند. دلیل عمده غرقاب کردن مزارع برنج، ایجاد شرایط رشد بهتر برای اکثر ارقام و عملکرد بهتر دانه در مقایسه با شرایط غیرغرقابی است . نتایج مطالعات مورفولوژیکی نشان می دهد که این عملیات در خاک های با بافت رسی در مزارعی که حتی سابقه کشت برنج کمتر از 5 سال دارند، لایه فشرده و متراکمی در زیر لایه شخم ایجاد می کند. این عامل ضمن آسیب رساندن به خصوصیات فیزیکی خاک، ممکن است مشکلات جدی برای کشت بعد از برنج (کشت دوم ) ایجاد نماید . بنابراین ایجاد لایه نفوذ ناپذیر در عمق کمی از خاک می تواند باعث کاهش مقدار نفوذ آب و قطع ارتباط آبخوان با آب های سطحی در دوره کشت گردد . مقدار نفوذ عمقی در خاک های شالیزاری با بافتهای مختلف متفاوت میباشد. عملیات پادلینگ باعث کاهش نفوذ عمقی در اراضی برنجکاری میشود. بیشترین تأثیر عملیات پادلینگ برکاهش نفوذ پذیری، در خاکهای ریزدانه مشاهده میگردد