بررسی عوامل موثربرارتقاء سرزندگی درفضاهای بازمسکونی

طراحی محیط مسکونی، تنها یک مسئولیت فیزیکی نیست، بلکه فرایندی اجتماعی است. طراحی فیزیکی فضاهای مسکونی، آماده سازی محیط و پیوند آن با فضاهای همسایگی پیرامون، همگی باید در جهت پاسخگویی به نیازها و انتظارات گروه های مختلف ساکن در محل، برنامه ریزی و اجرا شود. نگرش کمیت گرا در طراحی مجتم عهای مسکونی از یک سو و روند رو به رشد تقاضای مسکن از سوی دیگر سبب شده است در عصر حاضر توجه لازم به مسأله ى بنیادین سرزندگی محیط هاى مسکونى به معناى واقعى آن اعمال نشود، این مسئله به همراه تأثیر متقابل کیفیت محیط بر کیفیت زندگى ساکنان، لزوم ارائه مدلی جامع و نظام مند از سرزندگی محیط هاى سکونتى را ضرورى مى سازد. بنابراین پژوهش حاضر، به منظور ارائه راه حلهایى براى کیفیت بخشى به فضاهای باز مسکونی بر اساس بازشناسى مفهوم سرزندگی در محیط انسان ساخت با استفاده از روش های تحقیق توصیفی – تحلیلی و شیوه های تحقیقی مرور متون و منابع نظریه هاى در ارتباط با سرزندگی فضاهای شهری را بررسی نموده و رابطه درونى دو مؤلفه ویژگی های کالبد محیط مسکونى و سرزندگی را در قالب سازمانى نظام مند براى برنامه ریزى و طراحى این محیط ها تبیین می کند و در نهایت با دسته بندی عوامل موثر به دو دسته عوامل فعالیتی و عوامل کالبدی راه کارهایی را جهت ارتقا این حس در فضاهای باز مسکونی ارائه می دهد

کلیدواژه ها:

سرزندگی ، مجتمع مسکونی ، فضاهای باز ، کیفیت محیط ، رضایتمندی