معرفی بناوبررسی مصالح بکاررفته دربافت تاریخی عباس آبادبهشهر

مهندسی سازه در ایران پیشینهای تاریخی دارد. بناهای تاریخی بیشماری در سرزمین پهناور ایران وجود دارد که توانسته مسائل سازهای پیچیدهای را حل نموده و شاهکارهای باشکوهی از معماری را خلق کند. در این میان حفظ و انتقال بناهای تاریخی به نسل آینده وظیفهای ضروری است و بدین منظور لازم است تا ویژگیهای مصالح این ابنیه به خوبی مورد شناسایی قرارگیرد تا حفاظتی صحیح و اصولی امکان پذیر گردد. مجموعه تاریخی عباسآباد در فاصله 9کیلومتری جنوبشرقی بهشهر با وسعت تقریبی 10 هکتار در سال 1021 ه .ق به دستور شاه عباس بنا گشت. به دلیل داشتن ویژگیها و ارزشهای تاریخی، محیطی، عملکردی،کالبدی، سازهای و تکنیکهای فنی خلاقانه- ای که معماران و مهندسین عصر صفوی در ساخت آن بکار برده اند آنرا منحصر بفرد نموده است. این مجموعه شامل سد، بنای چهارطاقی در وسط دریاچه، خطوط انتقال و توزیع آب، همراه با حوضها و آب نماهای متعدد میباشد که با مصالح بومی ساخته و بهرهبرداری می- شده است. بخشهایی از این مجموعه متناوبا در معرض آب و هوا بوده است ولی بعد از حدود 400 سال هنوز پایدار می باشد. مصالح بکار رفته در این مجموعه از نظر مشخصات ظاهری، اشکال، ابعاد و نحوه چیدن مصالح و سنگ فرش، آببندی اجزا و جنس ملات استفاده شده در این تحقیق بررسی شده است. نتایج نشان میدهد که طراحان با توجه به امکانات محلی از مناسبترین مصالح برای ساخت این بنا استفاده نموده اند

کلیدواژه ها:

مصالح ، بنا ، بافت تاریخی ، عباس آباد ، بهشهر