مثنی و معدود در ایرانی میانه و نو
فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
تاریخ نمایه سازی: 23 اسفند 1400
چکیده مقاله:
بقای برخی اشکال مثنی ایران باستان در عملکرد «معدود»، شکل خاصی از اسم که فقط بعد از اعداد استفاده میشود، به صراحت در سغدی تصدیق میشود، همانطور که در سال ۱۹۷۹ در مقالهای تحت عنوان «درباره جمع و مثنی در سغدی» نشان دادم. در آن مقاله، فقط چند نکته در مورد انتقال احتمالی معدود در برخی دیگر از زبانهای ایرانی مانند پشتو و اوستایی بیان کردم. در طی سالهایی که از انتشار آن میگذرد، من و دیگران متوجه شدیم که فرمهایی را که میتوان به عنوان معدود توصیف کرد، میتوان در خوارزمی و نیز در تعدادی از زبانهای جدید ایرانی، اعم از شرقی و غربی یافت. ساخت واژه و واجشناسی تاریخی بیشتر این زبانها کم شناخته شده است. در نتیجه، اگر کسی این شکلها را جداگانه ببیند، دستیابی به نتیجه قطعی درباره منشا آن دشوار است. بنابراین، هدف اصلی این مقاله، جدا از تمایل به ادای احترام به همکار عزیز و برجسته ام، جمع آوری تمام مطالب مربوطه در یکجا است تا بتوان به عنوان یک کل به آن نگاه کرد.
نویسندگان
دانشجوی دکتری زبانهای باستانی ایران/پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی