بررسی موانع آموزش معماری پایداردرایران

مقاله حاضر در مورد لزوم توجه به آموزش معماری پایدار در ایران و بررسی امکانات و موانع آن است. هدف این آموزش دستیابی به آگاهی علمی درباره منابع طبیعی، اصول اخلاقی، ارزش ها و مهارتها در راستای اهداف توسعه پایدار و مشارکت مردم در تصمیم گیریها است. در گذار از معماری متعارف به سوی معماری پایدار، آموزش معماری نیازمند تحولی اساسی بوده و با منابع متعدد و ساختاری هم مواجه است. مشکلات برنامه ریزی آموزشی در دروس معماری پایدار شامل استفاده از منابع محیطی، حمل و نقل، مصالح ساختمانی، جمع آوری و یکپارچه سازی سامانه های ساختمانی و کاربری های چند منظوره و منطبق با ارزش های انسانی می شود. در ایران این آموزشها در تقابل با عادات جامعه قرار دارد و نیازمند هماهنگی ساختار مدیریتی است. بررسی آموزش معماری پایدار در چهار دانشگاه ایرانی نشان داده است که با وجود برخی کاستی ها در این زمینه در این آموزش نگرش دانشجویان جهت یافته و انگیزه کافی برای تغییر عملکرد ایجاد شده است. معماری خورشیدی که در دهه هفتاد میلادی پس از بحران انرژی مورد توجه قرار گرفت. در ایران با استقبال بسیاری از استادان روبرو شده است چنانچه آن را در برنامه آموزشی خود قرار داده اند

کلیدواژه ها:

آموزش ، معماری پایدار ، آموزش سنتی ، برنامه ریزی ، معماری خورشید