بررسی امکان تحقق پذیری کهن الگوهای معماری بومی ایران در دنیای معاصر: مقایسه موردی معماری بیونیک و معماری اسلامی ایران

یکی از مسائل مهم در معماری معاصر ایران، مسئله بحران هویتی است که دامنگیر معماری ایران گردیده است. در میان عوامل متعددی که در - این بحران دخیلاند، حضور دو عامل بیش از بقیه به چشم میخورد: 1ناگزیر بودن استفاده از تکنولوژی و آثار سوء عدم هماهنگی فرهنگ مصرف تکنولوژی با فرهنگ کشورها 2 عدم توجه به هویت معماری اسلامی - ایرانی. لذا فرضیه این پژوهش بر این است که با پرداختن به اینموارد میتوان راهکارهایی را برای مواجهه با بحران معماری معاصر ایران ارائه داد. قابل ذکر است که در دنیای کنونی تکنولوژی توجه گستره وسیعی از کارفرمایان و طراحان را بخود جذب کرده است. امابهرهگیری بدون ملاحظه آن باعث گردیده است مطالعات جامعی در زمینه آثار فرهنگی و محتوایی آن صورت نگیرد. لذا با قائل شدن محتوایی برای تکنولوژی میتوان آن را در مسیر صحیح جهتدهی کرد. حال سوالاین پژوهش بر اینست که آیا میتوان تکنولوژی را در جهتی هماهنگ با اصول و اهداف معماری اسلامی بکار بست؟ به منظور پاسخ دادن به اینسوال لازم است اصولی برای طراحی مورد توجه قرار گیرد که با اصولمعماری اسلامی بیشترین نزدیکی را داشته و در ضمن به امر تکنولوژی نیز در آن پرداخته شده باشد. بدین منظور معماری بیونیک که ترکیبیاز مفاهیم تکنولوژی و بیولوژی است مد نظر قرار گرفته و اصول آن به صورت موردی با اصول معماری اسلامی مورد مقایسه قرار می گیرد. در این مقاله از روش تحقیق توصیفیتحلیلی و جمعآوری اطلاعات بهشیوه کتابخانهای، بهمراه مطالعات میدانی بهره گرفته شده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان میدهد معماری اسلامی ایران در مفاهیمی نظیر پیچیدگی، تحرک، انرژی و متابولیسم، درک و ارتباط وکنترل دارای مفاهیم مشترک با اصول معماری طبیعتگرا میباشد و میتوان برخی از این اصول را بصورت همراستا با معماری اسلامی و درجهت تحقق اهداف آن بکار برد

کلیدواژه ها:

معماری اسلامی ، پیچیدگی ، انرژی و متابولیسم ، درک و ارتباط ، تحرک ، کنترل