حیات در حیاط - نقش آب در خانه های سنتی حاشیه کویر ایران

مطالعه مبانی شکل دهنده معماری در بستر شهرهای ایرانی نشان می دهد که همواره طبیعت نقش بسزایی در شکلگیری شهرها و به تبع آن معماری و به ویژه مسکن داشته است. در گذشته رابطه انسان، محیططبیعی و معماری به صورتی بوده که هم انسان در ارتباط مستقیم با طبیعت بوده و هم معماری )به خصوص مسکن( در بستر طبیعت شکل می گرفته است. این در حالی است که باور داریم انسان جزیی از طبیعت است وارتباط نزدیکش با طبیعت، باعث ادامه حیات و دوام زندگی اوست. این ارتباط ارزشمند، در تعالیم دین اسلام نیز مورد تاکید قرار گرفته است. لذا در این پژوهش هدف، باز شناساندن نقش آب به -عنوان یکی از عناصر طبیعی مهم از ابعاد گوناگون، در حیاط خانه - های سنتی ایرانی میباشد. آب به عنوان یک عنصر طبیعی، نقش فوقالعاده در حیات دارد. آب واسطه است که فرآیندهای حیات در آنبه وقوع میپیوندد. در این میان در معماری مناطق کویری ایران، آب عنصر حیات و ادامه زندگی وابستگی شدیدی به وجود آن داشته است. لذا می توان مهم ترین نکته به دست آمده از این پژوهش را در عبارت بازگشت به رویکرد انسان طبیعت معماری بیان نمود.

کلیدواژه ها:

خانه های سنتی ، حیاط مرکزی ، حوض ، آب ، طبیعت