بهینه مقاومت مشخصه جداگرهای لاستیکی - سربی درساختمان های بتنی تحت تحریکات نزدیک گسل

جداسازی لرزه ای که درگروه روشهای کنترل غیرفعال سازه هاقرارمیگیرد روشی برای کاهش نیروی وارده ناشی اززلزله ساختمان می باشد مشاهده شده است که درزمین لرزه های نزدیک گسل جداگرها رفتارمناسبی ازخود نشان نمیدهند درمطالعه حاضربررسی وجود بهینه مقاومت مشخصه جداگرهای لاستیکی سربی درساختمان های بتنی تحت تحریکات نزدیک گسل موردنظر می باشد برای ساده سازی ازپارامتربدون بعد نسبت مقاومت مشخصه جداگربه وزن کل ساختمان استفاده میشود برای انجام تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی هفت زمین لرزه ثبت شدهب ه کاررفته و تغییرمکان جداگربرش پایه و تغییرمکان نسبی بن طبقه ای تحت عواملی مانند تغییر درارتفاع ساختمان مقاومت مشخصه جداگرودوره تناوب جداگربررسی میشود نتایج بیانگر رفتارمشابه این گونه سازه ها باسایر سیستمهای باربرجانبی میباشد مقداری درحدود 13درصد برای نسبت مقاومت مشخصه ی جداگربه وزن کل ساختمان به دست امده است که تغییر مکان جداگربرش پایه و تغییر مکان نسبی بین طبقه ای را کمینه می نماید درحالیکه کمترین افزایش را درتغییرمکان بام موجب میشود

کلیدواژه ها:

جداسازپایه ، زمین لرزه ی نزدیک گسل ، جداگرلاستیکی - سربی ، مقاومت مشخصه ی جداگر - دوره تناوب