بررسی عملکردمیراگرهای جرمی چندگانه سری و موازی با پارامترهای بهینه تحت بارلرزه ای

میراگر جرمی تنظیم شده (TMD) نوعی سیستم کنترل غیرفعال است که با نصب آن در سازه، میرایی سازه اصلی افزایش می یابد. انواع مختلف TMD ها شامل میراگر جرمی تنظیم شده منفرد و میراگرهای جرمی تنظیم شده چندگانه( MTMD) در دو حالت قرارگیری سری و موازی می باشند. در این تحقیق با استفاده از روش الگوریتم ژنتیک و تعریف یک مسئله بهینه سازی که تابع هدف در آن، کمینه نمودن بیشینه تغییر مکان جانبی طبقات سازه و پارامترهای TMD ها به عنوان متغیرهای مسئله هستند، به تعیین مقادیر بهینه سختی و میرایی TMD ها در سه حالت منفرد، قرارگیری به صورت سری و قرارگیری به صورت موازی می پردازیم و عملکرد این سیستم کنترلی را در سه حالت ذکر شده با یکدیگر مقایسه می کنیم. جهت بررسی کارایی روش پیشنهادی، دو قاب برشی 4 و 10 طبقه تحت چندین رکورد زلزله مختلف دور و نزدیک گسل قرارگرفته و برای تعداد مختلف TMD و در دوحالت قرارگیری سری و موازی، سیستم میراگر جرمی چندگانه بهینه طراحی و کارکرد آنها در سه حالت مختلف بایکدیگر مقایسه می شود. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که میراگرهای سری با ضرایب میرایی بهینه کمتر، بیشینه جابجایی طبقات سازه را بیشتر از همان تعداد میراگر جرمی موازی و با همان نسبت جرمی و همچنین بیشتر از یک میراگر جرمی منفرد کاهش می دهند

کلیدواژه ها:

میراگرجرمی تنظیم شده ، میراگرسری ، بهینه سازی ، الگوریتم ژنتیک