بررسی آزمایشگاهی مقاوم سازی سازه های بتنی درمقاطع دایروی با استفاده ازمقاومت چسبندگی ایجادشده بین دوبتن قدیم و جدید

امروزه کاربرد سازه های بتنی بسیار رایج تر از دیگر سازه های مورد استفاده در ساختمان ها شده است به طوری که در اغلب کشورهای جهان نسبت مصرف بتن به فولاد از 10 به 1 نیز فراتر رفته است کل بتنی که در سال 91 میلادی در جهان مصرف شده است بالغ بر 3 بیلیون تن یعنی یک تن به ازای هر نفر در جهان تخمین زده می شود. تنها ماده ای را که بشر به این میزان مصرف می کند، آب است. بعضی مواقع این سازه ها به علت وجود نقص در سیستم باربری شان در شرایط عادی یا بحرانی، نیاز مبرمی به مقاوم سازی اعضای آسیب پذیر پیدا می کند. روش های مختلفی برای تقویت این اعضا وجود دارد که یکی از آنها توسعه ابعاد مقطع به وسیله بتن تازه می باشد. در این روش، میزان چسبندگی بتن تازه به بتن سخت شده نقش مهمی در انتقال نیروها ایفا می کند. در این تحقیق آزمایشگاهی به اندازه گیری تنش چسبندگی ایجاد شده بین بتن سخت شده قدیمی(هسته) و بتن تازه(جداره) در نمونههای استوانه ایی پرداخته و تأثیر تغییرات سه عامل: طول نمونه، ضخامت جداره و مقاومت فشاری 28 روزه بتن جداره بر روی تنش چسبندگی بررسی می شود. در این آزمایش از روش Push-out برای شکستن نمونه ها استفاده شده است

کلیدواژه ها:

سازه های بتنی ، مقاوم سازی ، تنش چسبندگی ، بتن سخت شده قدیمی ، بتن تازه ، آزمایشPush-out ، نمونه های استوانه ایی