طراحی عرشه پل های دوعنصری بااستفاده ازالگوریتم ژنتیک

دراین تحقیق مسئله طراحی پل های دوعنصری دال بتنی وتیرهای حمال فلزی به صورت یک مسئله استاندارد بهینه سازی بیان شده است تابع هدف وزن های عرشه پل درنظر گرفته شده است که شامل وزن دال بتنی و وزن تیرها می باشد قیود طراحی این مسئله بطور کلی شامل قیود لازم برای طراحی دال بتنی ازجمله قیودتنشی درمیلگرهای عرضی دال و ضوابط مربوط به میلگردهای طولی و قیود لازم برای طرایح مقطع فولادی ازجمله قیود مربوط به لاغری اجزا محدودیت های مربوط به سخت کننده های طولی محدودیت های مربوط به سخت کننده های فشاری محدودیت های مربوط به برشگیرها و محدودیت های تنشی مربوط به مقطع تیروهمچنین محدودیت های مربوط به تغییرشکل پل می باشد بطول کلی این مسئله شامل 22متغیر طراحی و39قید است نکته حائزاهمیت دراین مسئله این استکه تمامی قیود به کاررفته دراین مسئله مطابق ضوابط ایین نامه آشتو 1 و نشریه 395 دستورالعمل پل های فولادی می باشد برای بهینه سازی ازالگوریتم ژنتیک استفاده شده است درانتها نیز جداول طراحی برای عرشه های دوعنصری که شامل ابعادبهینه پل است ارایه شدهاست

کلیدواژه ها:

الگوریتم ژنتیک ، پل ، عرشه های دوعنصری ، بهینه سازی ، آشتو ، نشریه 395