بررسی امکان خطر آلودگی دشت شیراز به منظور مدیریت کیفی و زیست محیطی آن

بر اساس نظر مؤسسه بین المللی مدیریت آب، ایران جزء کشورهایی است که در وضعیت بحران شدید آبی قرار دارد که تا سال 2025 با کمبود جدی آن مواجه خواهد شد. از طرفی آب های زیرزمینی مناطق جنوبی کشور که منبع اصلی تأمین آب این نواحی به شمار می آیند، با بحران تخریب کیفی و خطر آلودگی مواجه شده اند.ازآنجا که کشف و حذف آلاینده ها و احیاء مجدد سفره های آب امری است دشوار و پرهزینه، لذا شناسایی مناطق آسیب پذیر آبخوانها با استفاده از مدلهای پرکاربردی چون مدل دراستیک، امری حیاتی درحوزه بهداشت منابع آب به شمار می آید. در این تحقیق آسیب پذیری آبخوان آزاد دشت شیراز با استفاده از مدل دراستیک مورد ارزیابی قرار گرفت. بر اساس نتایج 41/6 درصد منطقه در کلاس آسیب پذیری خیلی کم،39/1 درصد در کلاس آسیب پذیری کم و 19/3 درصد منطقه که در مرکز و جنوب شرق دشت به سمت دریاچه مهارلو واقع شده است، آسیب پذیری متوسطی را از خود نشان داد. نتایج هردو تحلیل حساسیت به روش تک پارامتری و حذف پارامترنشان داد که پارامتر عمق تا سطح ایستابی مهمترین پارامتر تأثیرگذار بر آسیب پذیری آبخوان آزاد دشت شیراز میباشد. بدلیل ریزدانه بودن رسوبات در کل دشت شیراز، آسیب پذیری کمی متوجه آن می باشد. تنها قسمتهایی از مرکز و جنوب شرق آسیب پذیری متوسطی نشان دادند. از طرفی با توجه به تمرکز فعالیت های کشاورزی در جنوب شرق و از سویی دیگر باتوجه به بالاآمدگی سطح آب زیرزمینی در این منطقه، لذا مراقبت بیشتر از این ناحیه از دشت نیاز می باشد.

کلیدواژه ها:

آسیب پذیری ، آبخوان آزاد دشت شیراز ، شاخص دراستیک