مکان یابی بهینه سازی ایستگاه های تزریق کلر در شبکه توزیع آب شهری: مطالعه موردی

ایستگاه های کلرزنی کمکی در داخل شبکه، در مقایسه با روش های متداول کلرزنی که گندزدایی را فقط در منابع تولید انجام می دهند، موجب می شوند که غلظت کلر باقی مانده در اکثر نقاط شبکه در محدوده استاندارد کیفی آب حفظ شود. در این مقاله از یک مدل الگوریتم ژنتیک چند هدفه به منظور مکان یابی بهینه ایستگاه های تزریق کلر، میزان تزریق بهینه در بازه های زمانی تزریق در یک شبکه توزیع آب آشامیدنی استفاده شده است. اهداف مطرح شده به صورت حداقل نمودن مقدار کل گندزدای مصرفی و حداکثر نمودن درصد آب آشامیدنی سالم با تعداد مختلف ایستگاه های تزریق در شبکه ارائه شدند. درصد آب آشامیدنی سالم به صورت نسبت مجموع آب مورد نیاز مصرف کنندگان با مقدار غلظت کلر باقی مانده در محدوده استاندارد به مجموع آب مصرفی در کلیه گره های شبکه تعریف می شود. مدل برای ایستگاه های تزریق از نوع ایستگاه های متناسب با دبی تحلیل شد. نتایج مدل به صورت مجموعه رویه های بهینه پارتو عبارت اند از: (1) تعداد ایستگاه ها در مقابل مقدار کل گندزدای مصرفی و (2) درصد آب آشامیدنی سالم در مقابل مقدار کل گندزدای مصرفی. تعداد 5 تا 8 ایستگاه تزریق کلر برای شبکه مورد مطالعه بیشترین بازدهی را به دست می آورد.

کلیدواژه ها:

ایستگاه های کلرزنی ، شبکه توزیع آب شهری ، مدل بهینه سازی ، مکان یابی بهینه.