ارتباط دریافت میان وعده های غذایی با چاقی در کودکان

هدف: هدف از این مطالعه تعیین ارتبط میان چاقی و انرژی، مواد مغذی دریافتی و توزیع انرژی مصرفی در طول روز می باشد. روش پژوهش: این مطالعه بر روی 410 دختر دبستانی 8-10 ساله در شهر اصفهان انجام گرفت. قد و وزن کودکان اندازه گیری شد و بر اساس آن BMI محاسبه شد. توده چربی بدن با استفاده از دستگاه Body Composition Analyzer(BCA) اندازه گیری شد. انرژی دریافتی کل، درصد انرژی حاصل از پروتئین، کربوهیدرات و چربی و درصد انرژی بدست آمده از هر وعده و میان وعده با استفاده از 3 روز یادآمد غذایی 24 ساعته ارزیابی شد. نتایج و بحث: درصد انرژی دریافتی از چربی در کودکان دارای اضافه وزن و چاقی و همچنین در کودکان با میزان توده چربی بالاتر، به طور معنی داری بیشتر از کودکان با وزن طبیعی بود (میانگین و انحراف معیار به ترتیب 8/5 ±35/4 در مقایسه با 7/6 ±28/7). درصد انرژی دریافتی از وعده صبحانه در کودکان دارای اضافه وزن و چاق کمتر (میانگین و انحراف معیار 6/9 ±12/9 در مقایسه با 5/7 ± 19/8) و درصد انرژی دریافتی از ناهار و میان وعده عصر (بین ناهار و شام) در آنها در مقایسه با کودکان با وزن طبیعی بیشتر بود (میانگین و تحراف معیار 8/9 ±40/8 و 5/5 ±15/2 در مقایسه با 9/7 ±35/7 و 6/3 ± 11/2) . کودکان با وزن طبیعی انرژی بیشتری را از میان وعده صبح (بین ناهار و صبحانه) دریافت می کردند (میانگین و انحراف معیار 5/4 ±6/2 در مقایسه با 3/4 ±4/1). با بررسی گروه های غذایی دریافتی در افراد مورد مطالعه مشخص شد میان وعده های مورد استفاده در کودکان چاق و دارای اضافه وزن مقادیر چربی بالاتری دارد و میان وعده مورد استفاده کودکان با وزن طبیعی مقادیر بیشتری از گروه میوه را شامل می شد. نتیجه گیری: استفاده از میان وعده های کم انرژی در تنظیم رژیم غذایی مودکان جهت پیشگیری از ابتلا به چاقی نقش مهمی می تواند داشته باشد.

کلیدواژه ها:

چاقی ، کودکان ، میان وعده های غذایی