تحقق پایداری محیطی بر مبنای شاخص های زیست اقلیمی (مطالعه موردی اردبیل)

در کشور ما وجود مناطق اقلیمی متفاوت، عامل ایجاد شرایط آب و هوایی خاص در فصلهای مختلف و در نتیجه تنوع در ساخت و سازهای انسانی شده است و با رشد روزافزون ساخت و ساز، توجه به معیارهای زیست میحطی و پایداری، اهمیت بسیاری پیدا کرده است. هدف اصلی معماری پایدار کمترین تاثیر منفی ساخت و سازهای انسانی بر محیط زیست است که در تمام جوامع جهانی مطرح است. در معماری جدید شاهد استفاده بیش از حد از انرژی های غیرقابل تجدید (فسیلی) هستیم که علت اصلی آن طراحی اشتباه بنا، استفاده از مصالح نامناسب و رفع مشکلات ناشی از آن با استفاده از وسائل مکانیکی است. هر چند توسعه پایدار ریشه های اکولوژیکی و اقتصادی و فرهنگی – اجتماعی دارد، ولی با جستجو درباره معضلات پیش روی انسان معاصر و راه حل آنها در معماری پایدار، نقش طبیعت هر چه بیشتر آشکار می گردد. هدف کلی معماری پایدار یا بهتر بگوییم معماری سبز، کاهش آسیب بر محیط زیست، منابع انرژی و طبیعت است، یعنی: نیازهایی که کمترین ناسازگاری و مغایرات را با محیط طبیعی پیرامون خود داشته باشند. معماری پایدار ترکیبی چند ارزشی را در بر دارد که هدف کلی آن توسعه پایدار و پایداری انسان است. مقاله حاضر با درنظر گرفتن ویژگیهای اقلیمی و بیوکلیماتی شهر اردبیل و شاخص های اولگی در فصول مختلف سال با استفاده از آمار 35 ساله (1390-1355) آب و هوای منطقه مورد ارزیابی قرار گرفته است. هدف از این پژوهش استفاده از پیشنهادات معماری ارائه شده در هر شاخص برای سازگاری بیشتر بنا با محیط اطراف خود و استفاده حداکثر از پتانسیل های محیطی و کاهش معضلات آن در جهت صرفه جویی انرژی و بالا بردن کیفیت آسایش زیستی است. روش تحقیق به صورت توصیفی – تحلیلی، به صورت مقایسه ای و بر مبنای مطالعات کتابخانه ای، کتاب ها و اسناد موجود در این زمینه استوار می باشد. در نهایت نتایج حاصل از این پژوهش به اقلیم سرد اردبیل، پایداری محیطی و استفاده بهینه از انرژی در معماری اشاره می کند و به ارائه راهکارهای معماری و پیشنهاداتی جهت طراحی معماری هماهنگ با اقلیم و محیط زیست، بهینه سازی مصرف سوخت در ساختمانها و صرفه جویی در مصرف سوختهای فسیلی، ارائه می گردد.

کلیدواژه ها:

اقلیم و معماری ، بیوکلیما ، شهر اردبیل ، معماری پایدار ، محیط زیست