احیاء و ساماندهی بافت های فرسوده شهری با رویکرد توسعه پایدار شهری (نمونه موردی: شهر مهاباد)

بافت فرسوده را می توان هسته اولیه بسیاری از شهرها دانست. به عبارت دیگر آن را قسمت قدیمی شهر و به نحوی تاریخچه شهر نیز می دانند. بافت کهنه، فرسوده و نابسامان شهری که بیشتر در هسته مرکزی یا لایه های میانی شهرها واقعند، نیازمند دخالت و ساماندهی هستند که در این راستا ساماندهی و احیاء بافت های فرسوده شهری با رویکرد توسعه پایدار شهری یکی از ضرورت های مهم در امر برنامه ریزی شهری محسوب می شود. در این پژوهش سعی می شود که به بررسی وضعیت بافت های فرسوده شهری و احیاء و ساماندهی آنها با رویکرد توسعه پایدار شهری (نمونه موردی: شهرمهاباد) پرداخته شود. روش پژوهش در این مقاله توصیفی – تحلیلی و شیوه گردآوری داده ها اسنادی – پیمایشی است و جهت تجزیه و تحلیل داده ها از منابع مختلف از جمله طرح جامع شهر مهاباد، مقالات، کتب مختلف و ... استفاده شده است. نتایج بدست آمده نشان می دهد بافت فرسوده در مهاباد سطحی بالغ بر 150 هکتار را شامل می شود که عدم ساماندهی و احیاء بافت های فرسوده موجود شهر در آینده باعث گردد که شهر با مشکلات فراوانی از جمله رشد فزاینده شهرنشینی و مهاجرت های روستا – شهری مواجه شود و این خود منجر به تخریب محیط زیست شهری و به زیرساخت و ساز رفتن زمین های حاشیه شهر می شود که بیشترین خطر را متوجه زمین های کشاورزی درجه یک و منابع طبیعی می کند.

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، احیاء و ساماندهی ، محیط زیست ، توسعه پایدار شهری ، شهر مهاباد