ارتقاء کیفیت پیاده راهها و ساماندهی تردد پیاده (مطالعه موردی: بافت قدیم گرگان)

امروزه به دلیل استفاده روزافزون از وسایل نقلیه، تعاملات انسانی موجود در بافت های قدیم شهرها در حال ناپدیدشدن می باشند. بنابراین باید شهرها طوری برنامه ریزی شوند که بتوانند بستر تعاملات اجتماعی را فراهم نمایند. یکی ازمهمترین عوامل موثر در این زمینه، گسترش پیاده راهها در بافت های قدیم می باشد. بدین منظور، با برنامه ریزی بهینه و ایجاد پیاده راهها می توان مردم را از نتایج زیانبار عدم تحرک و تضعیف ارتباطات اجتماعی رهایی بخشید. در تحقیق حاضر که جزء پژوهش های کاربردی است؛ سعی شده است با استفاده از شیوه توصیفی – تحلیلی به بررسی چگونگی ارتباط و تعامل عوامل کالبد و فعالیت با موضوع پیاده راهها در بافت قدیم گرگان برای خلق فضاهایی سازگار با روح مکان و سرزنده پرداخته شود. روشهایی که برای تحلیل مسیرهای پیاده در این تحقیق به کار برده شده اند عبارتند از: روش مکان – زمان و روش شبه هیدرولیکی. به منظور استفاده از این روشها نیازمند گروهی از آمار و اطلاعات راجع به خیابانها، پیاده روها و حجم ترافیک سواره و پیاده موجود در آنها می باشیم که بتوانیم از طریق آنها مراحل تجزیه و تحلیل را به انجام برسانیم. بدین منظور، ابتدا چند خیابان اصلی از بافت انتخاب گردیدند و در روز و ساعت خاصی، حجم ترافیک پیاده و سواره در آنها برآورد شدند. با استفاده از این آمار و با کمک روشهای موردنظر، سطح سرویس معابر بدست آمدند. سطوح سرویس بدست آمده بیانگر این موضوع هستند که برخی از خیابان ها و پیاده روهای موجود در محدوده بافت قدیم گرگان با مشکلات شدید ترافیکی (به صورت سواره و پیاده) مواجه می باشند. بنابراین به منظور رفع این مشکلات، با توجه به حجم ترافیک عابرین پیاده و حجم ترافیک سواره در هر یک از خیابان ها و شرایط بومی منطقه، سطوح سرویس بهینه پیشنهاد گردیده اند.

کلیدواژه ها:

پیاده راه ، تعامل اجتماعی ، بافت قدیم ، گرگان ، سطح سرویس