تاثیر برخی کودهای آلی و زیستی بر عملکرد و اجزاء عملکرد دانه نخوددیم بهاره درمنطقه جوانرود

تلاش برای افزایش تولید در واحد سطح با مصرف زیاد و نامتعادل کودهای شیمیایی در چنددهه گذشته ، پیامدهای زیست محیطی و افزایش هزینه تولید را به همراه داشته است. استفاده از نهاده‌ای بیولوژیک نقطه روشنی در کاهش این اثرات است. با توجه به این موضوع، تأثیر سه نوع کود ورمی کمپوست، باکتری‌های محرک رشد PGPR و اسید هیومیک ، بر برخی صفات گیاه زراعی نخود (cicerarietinum) در ازمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در شرایط مزرعه‌ای بررسی گردید. فاکتورهای آزمایش شامل ورمی کمپوست در 2 سطح (0 و 6 تن در هکتار)،PGPR در 2 سطح (تلقیح و عدم تلقیح)‌و اسیدهیومیک در 3 سطح (0، 8، 16 کیلوگرم در هکتار) بودند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که برخی اثرات متقابل ورمی کمپوست و PGPR بر عملکرد واجزاء عملکرد در سطح 5٪ معنی‌دار هستند. نتایج مقایسه میانگین نشان داد که مصرف ورمی کمپوست به تنهایی در 4 پارامتر عملکرد دانه در هکتار، تعداد دانه در بوته، تعداد دانه در غلاف و وزن صد دانه دارای اختلاف معنی‌دار با شاهد است تلقیح PGPR در ترکیب با ورمی کمپوست اثر منفی بر عملکرد و اجزاء عملکرد دانه داشت، اما کاربرد این دو کود بطور جداگانه باعث اثرات مثبت و معنی‌داری درگیاه نخود شد. نتایج این تحقیق بیان‌کننده برتری کود ورمی کمپوست نسبت به دو کود دیگر و نیز اثر آنتاگونیستی ورمی کمپوست و PGPR بر عملکرد و اجزاء عملکرد دانه نخود می‌باشد. این نتایج در انتخاب کود زیستی و آلی مناسب در زراعت نخود کاربرد دارد.

کلیدواژه ها:

نخود ، کود زیستی ، ورمی کمپوست ، PGPR ، اسیدهیومیک