بررسی جایگاه دانش بومی کشاورزی در توسعه پایدار مطالعه موردی: شهرستان دره شهر (استان ایلام)

امروزه یکی مهمترین دیدگاه‌های توسعه و ترویج روستایی، حرکت به سوی کشاورزی پایدار با استفاده از دانش بومی است. از آن‌جاییکه مدتهاست که دانش بومی کهن در منابع علمی و کتب دانشگاهی کمرنگ شده، بی‌شک به تأکید موکد نیازمند است تا بتواند جایگاه گذشته‌ی خود را بیابد. در سالهای اخیر به دلیل افزایش آثار و پیامدهای منفی فناوری‌های وارداتی غربی و دانش رسمی، محققان و صاحب‌نظران برآنند تا با تأکید بیشتر بر دانش بومی از افزایش این معضلات پیش‌گیری کنند. دانش بومی بعنوان دانش محلی مشارکتی برخاسته از محیط، توسعه درون‌زا را به همراه داشته و به دلیل سازگاری با شرایط محیطی، اجتماعی و فرهنگی روستاهای ایران می‌تواند زمینه‌های توسعه کشاورزی پایدار را فراهم آورده، و به گونه‌ای با دانش رسمی و فناوری‌های نوین تلفیق یابد. پژوهشحاضر با هدف بررسی نقش دانش بومی در ایجاد کشاورزی پایدار و رشد اقتصادی روستایی، در نظر دارد جایگاه کنونی دانش بومی را بررسی کرده و در راستای بهبود آن راهکارهایی ارائه کند. محدوده مورد مطالعه راناحیه دره شهر تشکیل می‌دهد. برری‌های بعمل آمده در شهرستان دره شهر بعنوان قطب کشاورزی استان، حاکی از آن است که جایگاه دانش بومی در میان کشاورزان محدوده مورد مطالعه بسیار ناچیز بوده و تلاش برای حفظ، آموزش و اشاعه آن از جانب سازمان‌ها و مراکز مربوطه بسیار ناچیز می‌باش.

کلیدواژه ها:

دانش بومی ، دانش رسمی ، توسعه پایدار روستایی ، کشاورزی پایدار ، دره‌شهر