امکان‌سنجی محوری عاملی جهت توسعه حمل ونقل غیر موتوری در شهر نمونه موردی (معبر شهدا سنندج)

پیاده‌ى‌راه‌ها، یکی از مورد توجه‌ترین مکان‌ها در شهر است که در بسیاری از کشورهای توسعه یافته بهعنوان سرزنده‌ترین فضای شهری به اجرا درآمده است. در این پژوهش به امکان‌سنجی پیاه‌راه شهدا سنندج با تأکید بر ویژگی‌های کیفی محیط،به عنوان یکی از پرتردددترین خیابان‌های اصلی شهر می‌پردازیم. روش پژوهش توصیفی – تحلیلی است و مدل تحلیلی پژوهش دارای 3 معیار، 11 زیرمعیار و 20شاخص است. جهت سنجش اطلاعات از تعداد 375 پرسش‌نامه جهت ساکنان، شاغلان و استفاده‌کنندگان از فضا استفاده شده است. داده‌ها و آمار منتج از پژوهش به کمک روش‌های تحلیل آماری (t تک متغیره، رگرسیون چندگانه HRM) مورد بررسی قرار گرفته‌اند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می‌دهد که فرضیه تحقیق مبنی بر دارا بودن پتانسیل لازم جهت پیاده‌مداری و ارتقاء کیفی محور شهداغ محور تأیید بوده و حرکت در جهت بازافرینی پیاه راه‌ شهدا سنندج نیازمند غلبه بر الگوی برنامه‌ریزی حمل و نقل خودرو – محور، توجه به ویژگی‌های کیفی محور و کاربری زمین منتج از آن می‌باشد، در مجموع می‌توان گفت که ایجاد پیاده راه در محدوده مورد مطالعه نیازمند بسترسازی مناسب کیفی محیط ونیز ارایه سیاست‌های تشویقی از طرف میدان شهری است.

کلیدواژه ها:

پیاده ، سنندج ، معبر شهدا ، روش رگرسیون چندمتغیره