کاربرد روشهای بودجه بندی سرمایه ای دراستراتژیهای توسعه سرمایه انسانی

در کشورهای مختلف سالانه مقادیر قابل توجهی پول صرف خرید ماشین آلات و تجهیزات احداث کارخانه و واحدهای تولیدی و تسهیلات حمل و نقل می شود. در مقایسه با دارایی های جاری این دارایی ها، دارایی های سرمایه ای خوانده می شود و شرکتها در فرایندهای تولید کالا و خدمات از این نوع دارایی ها استفاده می کنند و طول دوره استفاده از آنها عموماً به چند سال می رسد. چون منابع مالی که صرف خرید یا ایجاد این دارایی ها می شود قابل ملاحظه است، شرکتها به دقت مخارج مربوط به دارایی های سرمایه ای را برنامه ریزی و ارزیابی می کنند. برنامه ریزی مخارج مزبور اصطلاحاً بودجه سرمایه ای خوانده می شود. فرایند تعیین مقدار هزینه دارایی های سرمایه ای و انتخاب نوع دارایی را بودجه بندی سرمایه ای می خوانیم.. لذا با توجه به این که نیروی انسانی مهم ترین و ارزشمند ترین دارایی سازمانها است و با توجه به مدت زمان طولانی بکارگیری نیروی انسانی در سازمانها و در اقتصاد کشور و همچنین با توجه به این نکته که هزینه های پرسنلی بخش قابل توجهی از هزینه های سازمانها را شامل می شود و دیدگاه های جدید که به هزینه های توسعه نیروی انسانی به چشم سرمایه گذاری نگاه می کنند به نظر می رسد که استفاده از متدهای بودجه بندی سرمایه ای در استراتژی های توسعه سرمایه انسانی می تواند مفید باشد هر چند در مباحث مرتبط با انسان نمی توان به اعداد و ارقام و تخمین های صوری اکتفا نمود ولی حداقل کمکی که استفاده از این متدها به ما می کند عقلانی نمودن بیشتر سرمایه گذاری ها در توسعه نیروی انسانی با استفاده از ملاحظات کمی به جای استفاده صرف از ملاحظات کیفی است که از قابلیت مقایسه محدودی برخوردارند.