مدلسازی اعتماد در زنجیره تامین الکترونیکی

از آنجایی که موفقیت زنجیره تامین الکترونیکی اساساً به اعتماد سازمانهای موجود در آن وابسته است،‌ می توان ایجاد اعتماد در روابط آنها را از مسائل اساسی همکاری، هماهنگی و مدیریت زنجیره تامین الکترونیکی به حساب آورد. معمولا زنجیره تامین الکترونیکی در معرض دو دسته ریسک تکنیکی قرار دارند: یکی ریسکهای مربوط به تخریب زیرساختهای ارتباطی (که ستون اصلی زنجیره تامین می باشند) و دیگری تهدیدات مربوط به قابلیت اطمینان، صحت و یا در دسترس بودن اطلاعات و سیستمهای موجود در زنجیره تامین الکترونیکی(ریسکهای امنیتی). ایجاد و گسترش ریسک در زنجیره تامین الکترونیکی بدلیل ماهیت سایبر و مجازی آن بسیار رایجتر و سریعتراز زنجیره های تامین معمول و سنتی می باشد و نقش مهمی در سلب اعتماد شرکای تجاری موجود در این نوع زنجیره تامین دارد، که این مسئله دلیل اهمیت بیشتر پیاده سازی اعتماد در زنجیره تامین الکترونیکی می باشد. در این مقاله در مورد مسائل حیاتی مؤثر بر اعتماد شرکای زنجیره تامین الکترونیکی ، تشخیص تهدیدات و ریسک های موجود در آن ، توسعه و پیاده سازی مدل اعتماد (Trust model) جهت مینیمم کردن ریسکهای موجود و ایجاد اعتماد بین شرکای تجاری زنجیره تامین الکترونیکی از دید تکنیکی بحث خواهد شد ، که می تواند به عنوان راهبردی در پیاده سازی و اجرای سیستمهای زنجیره تامین الکترونیکی امن و مورد اعتماد، اتصال به زنجیره های تامین جهانی و همچنین انتخاب شریک تجاری مورد اعتماد در زنجیره تامین الکترونیکی مد نظر قرار گیرد. در این راستا، وجود زیر ساختهای کلید عمومی (PKI) و مراکز اعتماد (CA) در ایجاد گواهی های الکترونیکی به عنوان مهمترین عناصر تکنیکی ایجاد اعتماد در زنجیره تامین الکترونیکی و گسترش زنجیره های تامین جهانی بررسی خواهد شد.

کلیدواژه ها:

اعتماد ، مدل اعتماد ، زنجیره تامین الکترونیکی ، مدیریت زنجیره تامین الکترونیکی(e-SCM)