کاربرد نشانگر مولکولی ریزماهواره RAPD در تنوع ژنتیکی توده های زنبور عسل برخی از نقاط ایران

نشانگرمولکولی RAPD به منظور جداسازی نژادهای زنبورعسل Apis mellifera بومی ایران استفاده شد. استخراج DNA با استفاده از روش بهینه نمکی صورت گرفت و پس از سنجش کمی و کیفی DNA استخراج شده و رقیق سازی آن، مقادیر حاصل از باندهای بدست آمده بر روی ژل آگارز 2 درصد اجرا گردید و پس از تصویر برداری از ژل، نمره دهی و آنالیز صورت گرفت. نتایج نشان داد که باندهای مشاهده شده بین 2500-250 جفت باز قرار دارند و بیشترین باندهای مشاهده شده مربوط به گونه ی مرکزی با تعداد 44 باند تولیدی و کمترین باندهای مشاهده شده مربوط باه اصفهان با تعداد 22 باند تولیدی می باشد. از میان آغازگرهای مورد استفاده بیشترین تعداد باند مربوط به آغازگر شماره 1 با تعداد 52 باند تولیدی و کمترین تعداد باند مربوط به آغازگر شماره 4 با تعداد 41 باند تولیدی می باشد. آغازگر 4 با 100 درصد چندشکلی بیشترین چندشکلی و آغازگر شماره 2 با 61/5 درصد چندشکلی کمترین چندشکلی را دارا بود. آنالیز خوشه ای نژاد های مورد مطالعه آنها را در سه گروه اصلی قرار داد. نژادهای مرکزی، کردستان و خوزستان در گروه اول، فارس به تنهایی در گروه دوم و نژاد اصفهان نیز به تنهایی در گروه سوم قرار گرفت. در میان نژادها بیشترین شباهت بین خوزستان و کردستان (64/.) و بیشترین فاصله ژنتیکی (5242/.) بین نژاد اصفهان با هر چهار نژاد دیگر مشاهده شد. نشانگر RAPD تا حدودی توانست نژادهای مختلف را براساس ویژگی های مورفولوژیکی و اقتصادی را از هم جداسازد

کلیدواژه ها:

زنبورعسل ، نشانگر مولکولی ، پرایمر DNA ، RAPD