استراتژیهای همکاری سازمانها در زنجیره های تامین الکترونیکی

فناوری های نوین ارتباطات و اطلاعات، تغییرات چشمگیری را در نحوه همکاری «collaboration» میان شرکتها در طراحی، تولید و عرضه محصولات به بازار ایجاد نموده است. دیگر شرکتها با همراهی استراتژیهای سنتی همکاری، کمتر نتیجه مطلوب بدست می آورند و چرخه کوتاه عمر محصولات، عدم وفاداری مشتریان، هزینه های کمتر جایگزینی محصول و سایر تهدیدها ایجاب می نماید تا مدلهای همکاری جدیدی در قالب زنجیره های تامین با قابلیت شکل گیری ِسریع ایجاد شود. زنجیره تامین الکترونیکی یکی از راهکارهای موثر در این مورد بشمار میرود. بطورکلی یک زنجیره تامین الکترونیکی ترکیبی از اعضا موقت و بهم وابسته و پراکنده (از نظر جغرافیائی) بوده و بگونه ای طراحی میشود که با استفاده از فناوری اطلاعات به نیازهای بازار جوابگو باشد و مزیت رقابتی مناسبی را برای اعضا خود ایجاد نماید. ایجاد زنجیره های تامین الکترونیکی نیاز فزاینده ای به همکاریهای فزاینده و انعطاف پذیر داشته، موجب تلفیق سازمانها وهسته های پراکنده گردیده و اتحاد موقت، موثر و کارا را به مدد شبکه های ارتباطی ایجاد می نماید. فقدان مدیریت موثر در کنترل و هدایت همکاری میان شرکای زنجیره های تامین الکترونیکی میتواند موجب شکست در کسب و کار شود. از اینرو تدوین و بکار گیری استراتژی های مناسب همکاری متناسب با ماهیت زنجیره تامین ضروری است. در این مقاله چند مدل از استراتژی های همکاری شرکتها در زنجیره تامین الکترونیکی معرفی و مورد بررسی قرار گرفته و در ادامه یک روش پیاده سازی پیشنهاد میگردد.