بررسی تاثیر افزودن الیاف و نانو سیلیس بر خصوصیات مکانیکی بتن خود متراکم

بتن های خود متراکم نوعی بتن جدید است که به آسانی در قالب جریان یافته و از میان آرماتور ها به سهولت عبور کرده و درشرایط طبیعی و تحت اثر وزن خود بدون نیاز به هیچگونه ویبره داخلی و یا خارجی سخت و متراکم می شوند. اضافه کردنالیاف و نانوسیلیس به مواد اصلی تشکیل دهنده بتن و طراحی آن با نسبت های مختلف الیاف و نانوسیلیس منجر به ایجاد بتنی با عملکرد و خصوصیات بهتر خواهد شد. در این تحقیق به بررسی آزمایشگاهی اثر الیاف بر روی خواص مکانیکی بتن های خودمتراکم حاوی ذرات نانوسیلس از طریق آزمایش های مقاومت فشاری، مقاومت خمشی، مقاومت کششی، مدول ارتجاعی ومدول گسیختگی می پردازیم. بدین منظور با 22 طرح اختلاط مختلف با دو نوع الیاف که شامل الیاف فولادی با درصد های حجمی 0.2و0.3و0.5 و و الیاف پلی پروپیلن با درصد های حجمی ، و و نانوسیلیس به مقدار 2و4و6 و درصد وزنی سیمان نمونه های بتنی ساخته شده و با انجام آزمایشات مذکور مورد مقایسه قرار گرفته اند

کلیدواژه ها:

بتن خود متراکم ، الیاف فولادی ، الیاف پلی پروپیلن ، نانوسیلیس ، خواص مکانیکی