اندیشه های پایداری درفضاهایشهری نمونه موردی: تخت جمشیدشیراز

گسترش اندیشه پایداری درطراحی و برنامه ریزی شهری ازاهداف متعالی طراحی شهری درده های اخیر تبدیل شده است دراین میان نگاه به تجربیات اصول و سنن به جای مانده ازگذشته و تاکید برویزگیهاومختصات فرهنگی به عنوان شماری ازبنیانهای اساسی توسعه پایدارمطرح گردیده است فضاهای عمومی شهری ازمهمترین اجزای شهرمی باشند که به عنوان عرصه عمومی تجلی گاه فعالیت های شهری اند این فضاهانقش مهمی درتقویت وجه فرهنگی ـ اجتماعی شهردارند و عملکرد اصلی آنها فراهم ساختن شرایطی است که مردم درآن حضور می یابند فضای شهری عینیتی است برخاسته ازتلفیق روابط اجتماعی و فرهنگی دربسترکالبدی درزمینه ای معنای یو درراستای عملکردهای مورد نیاز جمعی انسانی و ظرفیتی عظیم برای پاسخگویی به نیازهای اجتماعی انسان و تامین حیات اجتماعی اورا داراست این فضاها به دلیل جا معیت و قابلیت دسترسی میتوانند برقرارکننده عدالت اجتماعی باشند رابطه اجتماعی و فرهنگی درفضا اتفاق می افتد بنابراین فضا مجموعه ای ازروابط اجتماعی و فرهنگی میان گروه خاص و مکان خاص را دربرمیگیرد براین اساس میتوان اظهار نمود که انسانها همواره با ایجادفضاهای جمعی درشهر نیاز ذاتی خود به برقراری روابط اجتماعی را براورده کرده اند با مطالعات میدانی و کتابخانه ای تخت جمشید که ازلحاظ حافظه تاریخی جایگاه تاریخی همچنین به دلیل اجتماع پذیربودن ارتباط اقوام ملل بایکدیگر وهمچنین جایگاه مناسبی به عنوان یکی ازاثار تاریخی ایران را داراست نمونه موردی مناسبی برای این تحقیق است که برای این ازروش تحلیلی توصیفی درحوزه پایداری و به دنبال آن فضاهای فرهنگی وجمعی استفاده میشود تا به نتایج موردنظر برسیم

کلیدواژه ها:

پایداری ، فضای شهری ، تعاملات اجتماعی ، فرهنگ ، تخت جمشید شیراز