نقش اقلیم درساختارمعماری بومی بارویکردی برمعماری پایدار

امروزه ضرورت توجه به شرایط اقلیمی درطراحی وساخت ساختمانها حائز اهمیت می باشد اگردرطرح های ساختمان سازی معیارهمسازی با اقلیم رعایت شود نتایجی چون صرفه جویی مصرف بهینه مواد و انرژی کاهش هزینه ها و خسارات اقتصادی و زیست محیطی و بطور کلی اسایش انسان تامین شود مسکن یکی ازانیازهای اولیه بشر برای درامان ماندن ازشرایط سخت اب وهوایی است انسان درگذشته مجبور بود که ساختمان ها را به گونه ای بسازد که با شرایط تامین ارامش و اسایش ساکنین منطبق باشد دراین راستا بخش قابل ملاحظه ای ازسکونتگاه های ایران را شهرهای واقع درنواحی گرم و خشک تشکیل میدهند معماری بومی دراین مناطق چه دربخش مسکونی و چه دربخش غیرمسکونی دارای ویژگیها منحصربفرد است که ضمن توجه به مسائل زیباشناختی و حفظ محیط زیست پاسخگوی نیازهای اقلیمی هرمنطقه نیز بوده است فنون و قواعد به کاررفته دراین معماری بسیاری ازمفاهیم نوین درعرصه معماری پایدار را درخود به وضوح دارد مقاله حاضر به بررسی این مفاهیم درمعماری بومی نواحی گرم و خشک می پردازد نتایج تحقیق نشان میدهد که معماری سنتی و بومی ازمولفه های ساختاراقلیمی تاثیرات زیادی پذیرفته است

کلیدواژه ها:

پایداری ، توسعه پایدار ، اقلیم ، معماری پایدار ، معماری بومی