فضاهای بازمجتمع های مسکونی عرصه ای برای تعاملات شهری

توسعه شهرها ومحدودیت های موجود درساخت وسازمنجربه گسترش ساخت مجتمع های مسکونی درشهرهای بزرگ گردیده است فضاهای بازمسکونی علاوه برتامین نوروروشنایی فضای داخلی و تهویه طبیعی بعنوان فرصتی برای ارتباط بیشتر باطبیعت و مکانی برای تعاملات اجتماعی است باتوجه به محدودیت های فضای داخلی واحدهای مسکونی فضای بازمجالی برای جبران محدودیت های فضایی و رابطه با فضای بیرون است هدف ازارایه این مقاله شناخت عوامل معماری و محیطی دخیل درمجتمع های مسکونی به منظور فراهم اوردن عرصه ای برای تعاملات اجتماعی می باشد این پژوهش درابتدا به بررسی عوامل معمالی و محیطی موجود درمرکز محله های قدیم که منجر به افزایش تعاملات اجتماعی درآنها شده است می پردازد سپس این ارزش ها رابانتایج بدست امده ازمطالعه چندنمونه فضای بازمجتمع های مسکونی موردمقایسه قرارمیدهد روش تحقیق ازنوع همبستگی علمی مقایسه ای می باشد یافته های تحقیق نشان میدهد یکسری عوامل معماری و محیطی ازقبیل دسترسی ها توده و فضا عناصرمعنایی و.... درطراحی فضاهای بازمجتمع های مسکونی دخیل هستند که بی توجهی به آنها منجر به خلق فضایی عاری ازتعاملات اجتماعی خواهد شد

کلیدواژه ها:

فضاهای بازمسکونی ، تعاملات اجتماعی ، عوامل معماری و محیطی