نقش زبان الگو درپایداری اجتماعی

انسان، موجودی اجتماعی است و تعاملات سازندهی اجتماعی او، بخشی از نیازهای اساسی اوست. تعاملات سازندهی انسان در روابط اجتماعی، در قالب طراحی و ساخت به عنوان پایداری اجتماعی در معماری مطرح شده است. در بحث پایداری، بیشتر تأکید بر عوامل زیست محیطی و اقتصادی بوده، و بعد اجتماعی پایداری از توجه کافی برخوردار نبوده است. در سالهای اخیر عوامل اجتماعی بهعنوان پیشنیازی برای پایداری، تمرکز زیادی را به خود معطوف کرده است. این مقاله نقش زبان الگو در پایداری اجتماعی را مورد تحلیل قرار میدهد. در این به « کریستوفر الکساندر » مقالهی تحلیلی، ابتدا به تعریف مفهوم الگو پرداخته شد، سپس با استفاده از زبان الگوی مفهوم پایداری اجتماعی نگریستیم تا به الگوهای سازنده معماری پایدار اجتماعی دست یابیم؛ و سپس با بهره گیری از نتایج پژوهشهای انسان شناختی – روانشناختی در معماری، رابطه انسان و محیط ساخته شده را مورد بررسی قرار دادیم و کیفیتهای مطلوب فضایی مطالعه شده است. در ادامه نیز با توجه به اینکه پایداری اجتماعی تعریف مطلقی ندارد و نسبت به ویژگیهای منطقهای و نیز نوع بنای مورد مطالعه که همان زبان الگوی منطقه و اجتماع آن است میتواند متفاوت باشد، ضمن بررسی ویژگیهای معماری معاصر، به تحلیل پایداری اجتماعی در معماری و نقش زبان الگو در پایداری اجتماعی پرداختیم

کلیدواژه ها:

زبان الگو ، کریستوفرالکساندر ، پایداری اجتماعی ، معماری پایدار ، تعاملات اجتماعی