مقایسه باغ های ایرانی با فضاهای سبز امروزی

در این مقاله سعی بر آن داریم که باغ و فضای سبز را بطور جداگانه بررسی و با هم مقایسه کرده و تفاوت هایی که بسیاری از مردم نادیده می گیرند را در آنها آشکار سازیم. که تحقیق را با پاسخ دادن به چند سوال شروع می کنیم، تفاوت باغ و فضای سبز در چیست؟ چرا فضای سبز امروزی با گذشته فرق دارند؟ چرا بهشت را به باغ (نه فضای سبز) تعبیر کرده اند؟ آیا مقایسه این دو منطقی است؟... . روشهای زیادی برای پاسخ دادن به این سوالات وجود دارد، اما ما در اینجا با پرسش و تحقیق از چندین نفر و تجربیات آنها و مطالعه کتاب اکتفا کرده ایم. فرهنگ ایرانی انسان را جدا از طبیعت نمی بیند بلکه او را همراه با سایر عناصر طبیعت و جزء لا ینفک آن می بیند و دل سپردن به طبیعت و استفاده از مناظر طبیعی را علاوه بر اینکه پی بردن به آیات و نشانه های خدا می بیند، موجب حفظ بصر و نشاط روان آدمی می داند.باغ به خاطر مصنوع بودنش اثری است هنری و به خاطر ارزش فرهنگی، معمارانه و محیطیش میراث تمام جماعتی است که از آن بهره مند می شوند. هدف از باغسازی تکرار الگوها و فرم های تاریخی باغ ها نیست بلکه شناسایی و تداوم اصول ساخت آن ها از قبیل محصور بودن فضا، نظم آب و گیاه، توجه به هندسه محیط، استفاده از فرم های ساده و تأکید برارتباط بین اجزای طراحی با طرح کلی باغ است که ملحوظ داشتن این موضوعات، در صورت تعهد و آگاهی طراح به فرهنگ اسلامی ایرانی خواهند توانست نمایشگر قوانین و اصول حاکم بر طبیعت از قبیل نظم، وحدت و تعادل باشند. باغ ایرانی و نظم حاکم بر آن در زمان طولانی و همراه با تحولات تمدن وشکل گیری فرهنگ ایرانی حاصل شده است که این نظم مبتنی بر دیدگاههای دقیق نمادین وتمثیلی نشات گرفته از دین ( زرتشت و سپس اسلام ) فرهنگ ایرانی بوده است. همه ادیان الهی انسان را موجودی رانده شده ازبهشت می دانند و او را به بهشت موعود وعده داده اند. یکی از خصوصیات باغ های ایرانی وسعت آنها است، همانطور که باغ های معروف و وسیعی در ایران وجود داشته است.اما فضای سبز با باغ فرق دارد و باید در طراحی آن توجه لازم را داشت، تا کلیه افراد با مشاهده آن متوجه تفاوت شوند و امکان مقایسه برای آنها وجود داشته باشد.

کلیدواژه ها:

فضای سبز ، طبیعت ، باغ ، بهشت ، منظر