مطالعه تطبیقی سیاست گذاری ها و قوانین وضع شده پیرامون انرژی های تجدیدپذیر درکشورهای ایران، استالیا و هند، با محوریت انرژی خورشیدی

باتوجه به ظرفیت بالای استحصال انرژی های تجدیدپذیر و ضرورت استفاده از آن و در این میان حضور 333 روز خورشیددر آسمان ایران،ایجاب می کند که به سمت استفاده روزافزون از انرژی های تجدیدپذیر به خصوص انرژی خورشیدی درایران برویم . در پژوهش حاضر،تحلیل مقیاسی و مطالعات تطبیقی انجام شده این امکان را برای ما فراهم آورده است که علاوه بر آشنایی با تجربیات و دستاوردهای کشورهای مورد مطالعه)هند و استرالیا( بتوانیم نقاط قوت و ضعف قوانین وسیاست های موجود در کشور ایران را مورد لحاظ قرارداده و ضمن تلاش برای رفع کاستی ها،پیشنهاداتی برای بهبود و پیشرفت آن ها ارائه دهیم تا بستری برای توسعه انرژی خورشیدی در ایران فراهم آوریم . مطالعه ی حاضر باعث درک و بازبینی بهتر ساختار قانونی و سیاست گذاری انرژی های تجدید پذیر می گردد