رابطه بین مدیریت ریسک و مدیریت جامع حوزه های آبخیز

بررسی آمار نشان می دهد که ایران جزء 10 کشور اول حادثه خیز جهان می باشد. در کنار تحولات چشمگیری که در ارتقاء دانش فنی مهندسان و پژوهشگران کشور به منظور کاهش خسارات ناشی از حوادث مختلف منجمله سیل صورت گرفت اما کمبودهای شدید و نگران کننده وسیعی که حاصل قرنها غفلت در تاریخ ایران بوده است دیده می شود که در حال حاضر موقعیت بسیار نامطلوبی را ایجاد کرده است. به طوریکه در بسیاری از زیرحوزه های کشور امکان وقوع سیلاب های ویران کننده ای در اثر بارندگی های نچندان گسترده دور از انتظار نیست و به این ترتیب واقعا نمی توان تصور کرد در شرایط غیر عادی و اضطراری همانند سیلاب های مهیب چه فاجعه ای شهرها و روستاها را تهدید می کند. بروز چنین بحرانهایی،دولت و مردم را بطور جدی و مستقیم با خسارات و مشکلات گسترده روبرو می سازد، اکثر جوامع و سازمانها هر روز و هر لحظه احتمال دارد تحت تاثیر بحرانهای مختلف واقع شود.بنابراین مدیران سازمانها باید پیوسته آماده رویارویی با این بحرانها باشند و تا آنجا که امکان دارد واحدهای تحت نظر سازمان خود را در مقابل آنها آماده سازند و همواره باید بیندیشند که چگونه می توان خود و سازمان مربوطه را از گرداب بحرانهای مختلف انگونه نجات دهند که کمترین آسیب متوجه انها و سازمانشان شود.لذا طی این مقاله برآن شدیم که تا با بررسی ابعاد مختلف مدیریت بحران در حوادث مختلف و با تاکید بر سیلاب به عنوان یک پدیده طبیعی در راستای تحقق اهداف چهارگانه مدیریت بحران یعنی پیشگیری، آمادگی، مقابله و بازسازی و ارائه راهکارهای اجرایی به منظور کاهش عوارض نامطلوب این حوادث در اثر عدم هماهنگی در مدیریت جامع حوزه ها تلاش نماییم.