بررسی اثرات مخرب مالاشیت گرین استفاده شده در استخرهای پرورش ماهی بر چرخه طبیعت

مالاشیت گرین یا مالاشیت سبز با فرمول شیمیایی C23H25CIN2 یکی از فراورده های مؤثر در کنترل قارچ های خارجی و تک یاخته ای های آلوده کننده ماهیان می باشد. استفاده از مالاشیت گرین باعث بروز خسارات مستقیم همچون سرطان زایی، جهش زا بودن و کاهش قدرت باروری این ماده و خسارات غیر مستقیم چون بروز مشکلات زیست محیطی و راه یابی به چرخه طبیعت می شود. در سال 2000 استفاده از مالاشیت گرین برای ماهیان خوراکی ممنوع شد زیرا مردمی که از این ماهیان استفاده می کردند در معرض آثار مالاشینگرین چون سرطان زایی و جهش زایی قرار گرفته بودند. شواهد علمی حاکی از آن است که لوکومالاشیت گرین، ممکن است یک ماده سرطان زای ژئوتوکسیک باشد که در بافت ماهی مدت زمان بیشتری نسبت به مالاشیت گرین باقی می ماند. نگرانی درباره مسموم کنندگی انسانی و وجود مالاشیت گرین و لکومالاشیت گرین در محیط های آبی منجر به افزایش میزان نظارت مخصوص در ماهیان خوراکی شده است و این ماده از نظر اداره نظارت بر دارو و غذای ایالات متحده (FDA) به دلیل اثرات زیست محیطی بسیار نامطلوب آن، مورد تأئید قرار نگرفته است. متاسفانه به دلیل عدم وجود سیستم نظارت مناسب و گرانی سایر داروها با کاربرد مشابه مالاشیت گرین همچنان به طور غیرقانونی استفاده می شود. این ماده به عنوان یک ماده شیمیایی در چرخه طبیعت باقی مانده و علاوه بر آن که از طریق باقی ماندن در بافت ماهیان پرورشی می تواند انسان را مبتلا کند. می تواند از طریق پساب استخرهای پرورش ماهی به سایر منابع آبی چون رودخانه و دریا راه یافته و ماهیان وحشی را نیز آلوده کند. لذا با توجه به عوارض جانبی اثبات شده در مصرف کنندگان ماهیان آلوده به این دارو، لزوم نظارت دقیق تر بر ممنوعیت استفاده از مالاشیت گرین ضروری می نماید.

کلیدواژه ها:

مالاشیت گرین ، لکومالاشیت گرین ، پساب ، استخر ، رودخانه ، دریا