هضم بی هوازی در پالایش فاضلاب کشتارگاه مرغ (مقاله مروری)

امروزه آلودگی های محیطی به ویژه آلودگی آب در شکل های مختلف در نتیجه پیشرفت فن آوری و استانداردهای زندگی در حال افزایش است. آلایند ها برای محیط زیست مشکلاتی را سبب می شوند و شرایط مناسب زندگی جانداران را نامطلوب می گردانند. با رشد صنعت پرورش پرندگان، کشتارگاه های مرغ در حال افزایش تولید مقدار محصول های جانبی جامد آلی و ضایعات می باشد. از طرف دیگر، عرصه قانون در بهبود تبدیل شدن مواد آلی برای خوراک دام تنگ تر می شود. با همین هدف، هضم بی هوازی برای تصفیه این مواد، به عنوان یک فرآیند ترکیبی از بازیابی مواد و تولید انرژی بسیار مفید است. تصفیه بی هوازی روشی است که در آن ریزاندامی ها در غیاب اکسیژن محلول فعالیت می نمایند. در ه نگام تصفیه مواد آلی (موادی که اکسیژن نیاز دارند) طی چند مرحله به بیوگازی که قسمت عمده آن متان و گاز کربنیکاست تبدیل شده و همزمان در محیط تصفیه، مقدارهای کمی توده بیولوژیکی که در حقیقت باکتری های جدید هستند بوجود خواهد آمد. از این رو هضم بی هوازی به یک ابزار مهم در مدیریت زائدات آلی تبدیل شده است که برای تبدیل بخش بزرگی از کربن آلی قابل تجزیه به بیوگاز برای انرژی مورد استافده قرار می گیرد و عامل های بیماری زا و بوی بد را به کمترین مقدار کاهش می دهد. در این مقاله، نخست با بیان مقدمه ای بر تصفیه فاضلاب و مروری بر تصفیه فاضلاب کشتارگاه مرغ، روش های مناسب برای تصفیه آن به چالش گذاشته شده است و سپس انواع روش های تصفیه بیولوژیکی غیرهوازی جهت تصفیه پذیری فاضلاب کشتارگاه مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

هضم بی هوازی ، فاضلاب کشتارگاه مرغ ، شرایط پیوسته و ناپیوسته ، تولید بیوگاز ، اکسیژن مورد نیاز شیمیایی