سنجش پایداری اکوسیستم های کشاورزی

چالش موجود در ایجاد اکوسیستم های کشاورزی پایدار، یکی از ویژگی های دست یابی به اکوسیستم های شبیه به اکوسیستم طبیعی است که دارای تنوع زیستی است، اما خ روجی آن بصورت برداشت محصول می باشد. اکولوژی زراعی مطالعه امل و همه جانبه اکوسیستم های زراعی شامل همه محیط و عناصر انسانی است که تمرکز آن بر روی شکل (ریخت)، حرکت پویا و عمل یا فعالیت، رابطه متقابلشان و جریان هایی که در آنها مورد بحث هستند، می باشد. از این جهت برای تولید کشاورزی استفاده شده است و مزرعه مانند یک مجموعه سیستم مشاهده شده است که در آن مراحل مختلف اکولوژیکی تحت شرایط طبیعی ایجاد شده است. مفهوم کشاورزی پایدار پاسخ نسبتاً جدیدی است به کاهش در کیفیت منابع طبیعی پایه که وابسته به کشاورزی مدرن می باشد. امروزه، تولید محصولات کشاورزی از یک موضوع کاملاً فنی (تخصصی) به مجموعه ای با خصوصیات اجتماعی، فرهنگی، بعدهای سیاسی و اقتصادی مشخص تکامل یافته است. م فهوم پایداری موضوعی بحث انگیز است و با تعریف های متضاد با یکدیگر توصیف شده است. و معنی تفسیرهای آن سودمند می باشد زیرا یک مجموعه ای از وابستگی هایی راجع به کشاورزی است، چنان که از نتیجه تکامل مشترک بین سیستم های اجتماعی- اقتصادی و سیستم های طبیعی مطرح شده است. برای درک وسیع تری در این زمینه به مطالعه مابین کشاورزی، محیط زیست و نظام های اجتماعی نیاز می باشد. نتایج پیشرفت کشاورزی از مجموعه واکنش متقابل تعدادی از عوامل بوده است و آن به واسطه درک عمیق تر از اکولوژی سیستم های کشاورزی است که درهایی را به سوی اختیارات بیشتر مدیریت با اهداف درست کشاورزی پایدار باز خواهد کرد. اکوسیستم های زراعی جوامعی از گیاهان و حیوانات هستند که با اثر متقابل آنها با محیط فیزیکی و شیمیایی شان که توسط انسان اهلی شده اند تا برای تولید غذا، فیبر، سوخت و محصولات دیگر برای مصرف انسان از انها استفاده شود. در این تحقیق شاخص های پایداری اکوسیستم های کشاورزی مورد مطالعه قرار گرفته است. روش گردآوری اطلاعات در این پزوهش از نوع مطالعه کتابخانه ای و مابع تحقیق، الکترونیکی می باشد.