ارزیابی زیستگاه دارکوب سیاه (Dryocopus martius) در فصل غیرتولید مثلی در پارک ملی گستان

امروزه نابودی زیستگاه یکی ازاصلی ترین عوامل تهدید کننده گونه ها محسوب می شود، به طور که تا سال 1980 میلادی، حدود 30 درصد انقراض گونه ها به تخریب و انهدام زیستگاه های حیات وحش نسبت داده شده است. بررسی ویژگی های بوم شناختی حیات وحش نقش مهمی در مدییت گونه ها و زیستگاه های آنها دارد و تصمیم گیری در مورد شیوه مدیریتی مناسب، تنها با مشخص شدن نیازهای بوم شناختی یک گونه امکان پذیر است. در این مطالعه مطلوبیت زیستگاه دارکوب سیاه (Dryocopus martius) در فصل پائیز در پارک ملی گ لستان مورد بررسی قرار گرفت. م شخصه های زیستگاهی تیپ پوشش جنگلی و ویژگی های ساختاری پوشش گیاهی به همراه دادههای حضور و ع دم حضور پرنده در هر یک از 112 پلات نمونه برداری به شعاع 25 متر ثبت گردید. نتایج حاصل از تحلیل آماری نشان داد که تیپ پوشش گیاهی، تعداد خشکه دار، تعداد درختان مرده افتاده، تعداد درختان با ارتفاع بیش از 15 متر، تعداد درختان با قطر برابر سینه بیش از 50 سانتی متر و درجه پوسیدگی درختان، مهمترین عوامل حضور گونه در فصل غیر تولید مثلی (پائیز) است. براساس نتایج به دست آمده، این پرنده زیستگاه های جنگلی با پوشش گیاهی کهن سال همراه با درختان قطور و مرتفع که عمدتاً در برگیرنده گونه بلوط است را ترجیح می دهد. بنابراین با توجه به وابستگی گونه هایی نظیر داروب سیاه به ریستگاه های جنگلی دست نخورده و کهن سال، کنترل بهره برداری شدید از چنین زیستگاه هایی برای حفاظت این قبیل گونه ها، امری ضروری است.

کلیدواژه ها:

مطلوبیت زیستگاه ، داروب سیاه ، پارک ملی گلستان ، متغیرهای زیستگاهی ، فصل غیر تولید مثلی