سنجش میزان آسیب پذیری کالبدی بافت شهری از دیدگاه مدیریت بحران و به روش رتبه بندی فازی (نمونه موردی: شهر چالوس)

زلزله از جمله بلایای طبیعی است که در مدت زمان کوتاهی تلفات، خسارات و آسیب های بسیاری زیادی ایجاد کند. شناسایی و پیش بینی نواحی بحرانی در هنگام زلزله یکی از مهم ترین ابزارهای مورد استفاده مدیریت بحران در تبیین راهبردها و اولویت-هاست. در اکثر شهرهای کشور، یا شناسایی نواحی آسیب پذیر انجام نمی گیرد و یا بر اساس اصول علمی- عملی نیست. این در حالی است که عدم شناخت درست از این موضوع اغلب بر خسارات ناشی از سانحه می‌افزاید. در این پژوهش فرض بر این است که می توان با تلفیق درستی از شرایط منتسب به معیارها و شاخص های موثر بر آسیب پذیری کالبدی، به رتبه بندی پهنه های متفاوت بافت شهری دست یافت. لذا تلاش شده است تا با تدوین و بررسی معیارها و شاخص های برگرفته از ادبیات پیشین و از طریق آنالیزهای فضایی و تحلیل شبکه و به کمک نرم‌افزار Arc GIS و نیز با استفاده از تکنیک رتبه بندی فازی، روشی برای دستیابی به اولویت بندی میزان آسیب پذیری کالبدی در شهرها حاصل آید. برای این منظور شهر چالوس به عنوان نمونه انتخاب شده است. نهایتاً رهیافت این پژوهش (رتبه بندی میزان آسیب پذیری کالبدی) کمک زیادی به تصمیم گیری ها، سیاست گذاری ها، اولویت بندی ها و پیش بینی ها می نماید.

کلیدواژه ها:

آسیب پذیری کالبدی ، مدیریت بحران ، تصمیم گیری چند معیاره ، رتبه بندی فازی