تاثیر دو نوع باکتری نفت خوار بر کاهش خاصیت آبگریزی در یک خاک آلوده به نفت

آلودگی خاک ناشی ازموادهیدروکربنه نفتی، به شکل وسیع دراطراف تأسیسات اکتشاف وپالایش، وبه شکل موضعی درمسیرهای انتقال این مواددرسطح استان خوزستان قابل مشاهده است. یکی از مشکلات عمده در مدیریت و اصلاح خاکهای آلوده به هیدروکربنهای نفتی، آبگریزی خاک است. روشهایبیولوژیکی:مانند زیست پالایی وتحریک کردن کرمهای خاکی. استفاده از میکروارگانسیمهای تجزیهکنندهی ترکیبات نفتی و روغنی نظیر باکتریها یکی ازاستراتژیهای بیولوژیکی موثر و کارا جهت کاهش آبگریزی خاک میباشد. هدف از انجام این آزمایش بررسی خاصیت آبگریزی خاک با استفاده از دوباکتری موثر باسیلوس پومیلوس و سودوموناس پوتیدا میباشد. همچنین مناسبترین باکتری و زمان بهینه حذف ترکیبات نفتی توسط باکتریهای مورد استفاده نیز گزارش خواهد شد. نتایج حاکی از آن بودکه باکتریهای سودوموناس پوتیدا و باسیلوس پومیلوس منجر به کاهش معنیداری در میزان آبگریزی خاکهای آلوده به ترکیبات نفتی گردید. باکتری باسیلوس در مقایسه با سودوموناس پوتیدا با کاهش زمان نفوذ آب به خاک کارایی بیشتری در کاهشمیزان آبگریزی داشت. نتایج این مطالعه نشان داد که استفاده از باکتریهای تجزیهکننده ترکیبات نفتی، میتواند به عنوان رویکردی مناسب درکاهش آبگریزی خاکهای آلوده به نفت مورد استفاده قرار گیرد

کلیدواژه ها:

آبگریزی خاک ، باسیلوس پومیلوس ، سودوموناس پوتیدا ، زمان نفوذ قطره آب