برنامه ریزی گردشگری با رویکرد توسعه پایدار و نقش ان در توسعه اقتصادی و محرومیت زدایی منطقه خلیج فارس

امروزه فعالیت جهانگردی یکی از بزرگترین صنایع جهان و فعالیت نسبتاً پیچیده ای است که چندین بخش جامعه و اقتصاد را در بر می گیرد. تجربه بسیاری از مناطق گردشگری در دنیا در دراز مدت نشان داده که روش برنامه ریزی شده برای توسعه جهانگردی می تواند بدون ایجاد مشکلاتی مهم، فوایدی به همراه آورد؛ برنامه ریزی باری بهره برداری از منابع گردشگری در همه کشورها از جمله کشور ایران با دیرینه ای به قدمت تاریخ و سرشار بودن از جاذبه های طبیعی، تاریخی، باستانی و زیارتی برای رسیدن به جایگاه ویژه ای در این فعالیت اهمیت به سزایی دارد. در پژوهش حاضر از روش توصیفی- تحلیل و تجربی و تحلیل نقاط قوت و ضعف از تکنیک swot استفاده شده است. نتایج نشان دهنده آن است که تأثیرات عمده گردشگری در مناطقه خلیج فارس و در بسترهای اقتصادی، زیست محیطی، اجتماعی، فرهنگی، زیرساختی و مدیریتی در مجموع باعث ایجاد شرایطی خاص از جمله پایداری، محرومیت زدایی، بهبود کیفیت زندگی اهالی بومی، ایجاد فرصت های شغلی جدید در بخش ارائه خدمات و کالا به گردشگران، افزاش درآمدزایی برای ساکنین بومی منطقه، در تمامی بخش های اقتصادی مانند خدمات، کشاورزی و صنعت، گسترش تبادلات فرهنگی اهالی بومی با گردشگران و زمینه های بهساز محیط زیست و چشم اندازهای طبیعی و در نهایت توسعه پایدار منطقه می گردد.

کلیدواژه ها:

گردشگری یا جهانگردی ، فعالیت ، توسعه پایدار ، قوت ضعف ، خلیج فارس