تدوین ساختار تئوریک مدیریتی- عملیاتی برنامه ریزی رشد اکوتوریسم، با تأکید بر ایران

کشور ایران دارای منابع اکوتوریستی بالقوه بسیاری از قبیل چشم اندازهای اکولوژیکی، محیط های اکولوژیکی، فرهنگ اکولوژیکی، تولیدات اکولوژیکی و غیره است که بهره گیری از این منابع برای جامعه امروزی و حفظ آن برای نسل آینده نیاز به نگرش ها و رویکردهای پایداری دارد. از جمله نگرش های پایداری، پارادایم اکوتوریسم است. اکوتوریسم به عنوان یک مفهوم فازی شناخته می شود و تاکنون با روش های متفاوتی تعریف شده است. اکوتوریسم به عنوان یک گونه گردشگری دارای اهداف مشخصی است که در معنای گسترده تر، به م عنی گردشگری سازگار با محیط زیست که به دنبال پایداری ست می باشد. بهره گیری از منابع اکوتوریستی ایران نیازمند به تدوین چارچوب تئوریک مدیریتی- عملیاتی دارد که هدف مقاله حاضر ار می رساند. بنابراین پژوهش حاضر در ابتدا به بحث در باره پارادایم اکوتوریسم و جامعه بر اساس اکوتوریسم می پردازد و با تدوین چارچوب مدیریتی- عملیاتی شامل حفاظت از اکوسیستم ها، حفاظت از شرایط فیزیکی- شیمیایی نواحی، حفاظت از تاریخ و فرهنگ محلی، توسعه زیرساخت های هماهنگ با محیط زیست محلی، پایداری و برنامه های ارتباطی پایان می پذیرد.

کلیدواژه ها:

پارادایم اکوتوریسم ، جامعه بر اساس اکوتوریسم ، چارچوب مدیریتی- عملیاتی