نقش الگوی بهینه کشت در کاهش مصرف آب و افزایش درآمد و تاثیر آن بر فقر روستایی مطالعه موردی : شهرستان کازرون – فارس

در تحقیق حاضر با استفاده از اطلاعات جمع آوری شده از جهاد کشاورزی شهرستان کازرون و سالنامه آماری بازرگانی خارجی و با استفاده از مدل برنامه‌ریزی خطی به دلیل سادگی و کاربردی بودن آن و امکان به کارگیری در مدیریت منابع آب؛ به بررسی بهینه سازی الگوی کشت در کاهش مصرف آب و افزایش درآمد و تاثیرآن بر فقر پرداخته شده است. هدف از این مطالعه، تدوین یک مدل برنامه‌ریزی منابع آب در جهت تعیین الگوی کشت مناسب، بهره برداری بهینه از منابع آب سطحی و زیر زمینی و چگونگی تخصیص آب بین گیاهان زراعی بوده است به نحوی که تاثیرات سوء کم آبی به حداقل ممکن برسد. با استفاده از مدل برنامه‌ریزی خطی و با انتخاب تابع هدف و معرفی قیدهای موجود، از این مدل برای تعیین ترکیب کشت بهینه، مناسب‌ترین الگوی بهره‌‌برداری از منابع موجود و تخصیص بهینه آن بین گیاهان مختلف و در نهایت سود حاصل از زراعت، استفاده شد. مدل برای پنج دوره پنج ساله و با در نظر گرفتن تغییرات تدریجی اجرا شد. به طور کلی نتایج بدست آمده نشان داد که تغییرات در الگوی کشت با وجود کاهش برداشت از منابع آب زیرزمینی سود خالص حاصل ، روند افزایش دارد . به طوری‌که از 505 میلیارد ریال در سال 1390 به 553 میلیارد ریال در سال 13410 رسیده است. استفاده از الگوی بهینه کشت بر کاهش فقر موثر بوده به گونه‌ای که 17/5 درصد از روستاییان با استفاده از الگوی بهینه‌ی کشت بر کاهش فقر موثر بوده به گونه‌ای که 17/5 درصد از روستاییان با استفاده از الگوی بهینه‌ی کشت بالای خط فقر قرار می‌گیرند که در نهایت می‌تواند راهکاری مناسب جهت افزایش عملکرد و کاهش هزینه‌های تولید برای سودمندی کشت در منطقه کازرون باشد

کلیدواژه ها:

الگوی کشت ، بهنه سازی ، منابع آب ، تنش آبی ، آب زیرزمینی ، شاخص‌های فقر ، برنامه‌ریزی ریاضی