تاثیر سیلیکون بر محتوای تنظیم کننده‌های اسمزی در تریتیکاله تحت تنش خشکی

گلایسن بتائین و پرولین از جمله اسمولیت‌های مهم بوده که در بسیاری از گونه‌های گیاهی در واکنش به استرس‌های محیطی از قبیل خشکی، شوری، دماهای بالا، اشعه uv و فلزات سنگین تجمع می‌یابند. اگرچه نقش اصلی آنها نگهداری فشار اسمزی گیاه می‌باشد، اما هر دو ترکیب دارای اثرات مثبتی بر روی حفاظت از غشاء سلولی و آنزیم‌ها بوده و باعث ایجاد سازگاری در گیاهان تحت شرایط تنش می‌گردند. در این آزمایش اثرات سیلیکون بر محتوای پرولین و گلایسین بتائین در دو رقم حساس JUANILO92 و رقم مقاوم et-79-17 در شرایط تنش خشکی و در پتانسیل اسمزی (MPa-1) با سه تیمار (کنترل، خشکی و سیلیکون+خشکی) و سه تکرار مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج حاصل از آزمایش حاکی از آن است که افزودن سیلیکون به محیط کشت باعث افزایش در محتوای GB و Pro در مقایسه با نمونه‌هایی که فاقد سیلیکون هستند می‌گردد. این نقش حفاظتی سیلیکون در رقم حساس بیشتر است. در مراحل مختلف رشدی اختلاف معنی‌داری در محتوای این دو اسمولیت مشاهده نگردید. به نظر می‌رسد که سیلیکون با افزایش در میزان تجمع پرولین و گلایسین بتائین و نگهداری از آب سلول، باعث کاهش خسارت اکسیداتیو به غشاهای سلولی گشته و گیاه را در شرایط تنش خشکی مقاوم می‌کند. این آزمایش به منظور مطالعه اثر سیلیکون بر تغییرات محتوای اسمولیت‌های (پرولین و گلایسین بتائین) تجمع یافته در گیاه تریتیکاله تحت تنش خشکی انجام شد

کلیدواژه ها:

تریتیکاله ، تنش خشکی ، سیلیکون ، پرولین ، گلایسین بتائین