بررسی اثر تنش خشکی و مواد کندکننده رشد بر روغن، پروتئین و عملکرد بادام زمینی در استانگیلان

کاهش بارندگی در سال‌های اخیر باعث کاهش عملکرد بادام زمینی در استان گیلان گردیده و پایداری تولید این محصول را به خطر انداخته است. آبیاری مزارع و استفاده از مواد کندکننده رشد مانند سایکوسل می‌توانند راهکارهای مناسبی برای رفع این مشکل باشند. به منظور بررسی اثر هورمون سایکوسل (CCC) بر عملکرد و اجزای عملکرد ژنوتیپ NC2 بادام‌زمینی در دو رژیم آبیاری و خشکی آزمایشی در سال زراعی 1387 به صورت اسپلیت پلات با طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در استان گیلان اجرا شد. فاکتور اصلی آزمایش شامل آبیاری در دو سطح (آبیاری در مرحله 40 درصد ظرفیت زراعی و بدون آبیاری) و فاکتور فرعی شامل هورمون CCC در سه سطح (صفر، دو و چهار گرم در لیتر) بود. نتایج آزمایش نشان داد که پروتئین دانه تحت تاثیر هیچ یک از تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت ولی آبیاری موجب افزایش معنی‌دار غلظت روغن دانه از میانگین 42/8 به 47/8 درصد گردید. در شرایط آبیاری بالاترین عملکرد دانه به مقدار 2313 کیلوگرم در هکتار از غلظت دو گرم در لیتر هورمون بدست آمد، که این مقدار بیش از دو برابر تیمار بدون استفاده از هورمون و عدم آبیاری بود. هورمون سایکوسل در شرایط تنش خشکی موجب افزایش وزنصد دانه بادام‌زمینی گردید

کلیدواژه ها:

آبیاری ، بادام زمینی ، پروتئین ، روغن ، عملکرد دانه ، هورمون سایکوسل